Teaching Tome Velkov - Session #1

We trained a neural network with Tome Velkov’s writings.

Each time we collected autogenerated texts in different phases of the training procedure.

You can read and see how the trained neural network is learning and accepting Velkov’s writing style, gradually.

# 01

ја,: во ги им на. приходи и за кај. и во политика“, и странство и приходи и ги.““, странство во и и светски “, бара во иите се: и прого одреди и ров се и политика политика. Во како во политиката.“ и, политика се политика политиката,јунцја и политиката сеа Владата или политика му бара… пријатели, прого фирми занимаваат со соцја. Во пет години грешки грешки проблеми загуби грешки загуби се грешки се загуби загуби грешки. По загуба загуба загуби загуби грешки останаа се што грешки кај грешки, грешки не ја загуби, загуби од загуби ги загуби. Водство загубиј загубии загуби засекогаш загуби го загуби на загуби им загуби во загуби кои загуби и загуби како загуби станаа жртви во загуба. ЗаСЗЗБМ се уште загуби ја загуби загуба а загуби добија загуби по загуби со загуби. ЗаСЈЈЈЗЗЗПКККУУЦЗЦЗКМККИЦЦМКММКДМКЗГПКФКМЦМИММ1МММГММ.КДИМКСКМХШМГКМГЦККМУККДУКМЛТШКМ5КМНМкМК)МКЦМЧММНАНЈДКГВКПМКГМЈМГ), загубиј ја загуби загубата изгуби нејзината позиција во добивки загуби, загуби загуби повеќе од ја загуби довербата како загуби му се изгубијп богатство успех ја загуби поддршката и

# 02

, куќи и имот имот, имот, сопственост, сопственост на Марија, имот, сите негови имоти, сите имот, дел од Марија, сопственост на наследници, имот, дел од рече Марија, имот имот, со имот, имот, негова сопственост, сите деца, сите неговите имоти, со имотот, некои негови имоти, дел имотот, и имотот на. имот, се наведува, Марија на, имоти, имотот и сопруга, исто имот, исто и со имот во, имотот, имот во сопственост, сопственост, се проценува, Марија, имотот како нејзините деца,., имотот имотот, се проценува., работам се проценуваат, имот, го кажуваат, не ги кажуваат се обидуваат се говорат, ги слушаат се борат, и имот се борат “, имотот, имотот е во посед, неговата ќерка ја води и и деца се борат. имотот, децата се борат ; имот го вртат, живеат, Марија и имотот заедно, му се движат., се борат против, интереси, моќ се борат заедно.. имот на Марија со деца го делат., имотот го делат Марија и многу, и имаат имот., тој имот којшто го поседува, на има, е имот со имотот што го делат ; богатството се смета за имот на му заедно со имоти, сопственост имот се чува, тоа го делат, богатство го делат неговите деца, негови пријатели, зграда во куќата имот, тоа се негови имоти имот, му е негова сопственост., неговиот имот го делат имоти. и имоти се наоѓаат кога на.. имоти ги делат имот, му е подарено, негови имоти му се доделени со на имоти во имот, неговото место на имотот му е ставено во катастар, имоти му припаѓаат на го дели а имотите се наоѓаат помеѓу имоти.. на имот му е поделена на негови имот имот имот. имот, имотот му го деле на неговиот имот, му е предадено, неговото имотот го деле

# 03

себе себе си се и е како по секоја секоја слика и секоја слика може да ви ја осветли душата засекогаш,а…како и и така и како и како личности тој не може да знае и знае дека само светот од и скриени граници тоа вистина тоа ќе вистина … не мисли тој ја вистина вистина без мислите тишината светот на вистина мисла вистина,само вистина светот не мисли и тој сонува а само со тоа е без него по и животот. се вистина без него се крие за туку вистина тоа се крие од него и тоа како се крие, ни душата не сака него како и тишината светот без него никој не бара, по на со светот светот светот како не сака тој секој него што него ништо не сака се крие, вистината никогаш нема да престане да живее засекогаш…туку само се сокрива во него во себе во него тој нема да ја напушти.така е секој ден тоа да не каже дека тоа го сака вистина за него светот го сака тој се крие во него постојано да живее во него се додека тој нешто мрази и тогаш кога тој нешто љуби го заборава тој секогаш го гледа тоа се крие.тој не чека да го каже кога некој некој друг го прави тоа никогаш немада каже него го нема да го види својот грев туку само го крие тогаш кога му е потребна се вели дека на светот светот го гледа светот што него го видел и на тој свет го видел тоа тогаш не дека не го сака тоа тој го знае дека тој тој го сака и зошто тој не го гледа него но го молчи и тогашкога на свет го слуша не не му е гајле што на овој свет само го гледа тој што не го видел него додека тој не е битие за себе тоа го гледа се вели тој не слуша дека тој не сака да го слушне она што не сака,не дури тоа што го видел дека го сака. тој не ги сака тоа не него тоа го кажува тоа дека ги сака тие тоа тој не друго тој нема тоа го знае тој ги сака тие кои ги сака тој го видел кога дека светот не сака нив луѓето како нив тој не се слуша

# 04

и во пред време и дома, тоа и го кажа. Во него секогаш ја повторуваше: ми доаѓаат за да ги видиш. зборуваат: сите ги гледам, се мир во светот. им велат на мисли дека го сакам, ќе го сакам и ги сакам И ги имам и ќе засекогаш. беа заедно во срцата во мир никогаш тишината и се воздивнува. се сите луѓе,… И како го знае, го знае неговото се буди во светот, го слави на и ја гледаат. се мисли без него. е вистина. го паметат Се моли за. ги слушаат на за да мудрост и љубов – рече мир во неговиот дом, во кој се на глас. тишината се моли за за во светот и, за природата, за и се како соништа.. рече За се моли им шепотува на, светот и. без него е се на ветрот – огнот кој не грее со ветрот. ги сака, сака да се моли. ја моли, сон за се про во неговата куќа, се моли да има мир. солзи по, тишината на соништата за ни се како роса по утринската молитва на љубов. сон кое не гори за се вика љубов кон, крилја за да се наполни времето. за сон ја моли раката дека светот не спие. што го сонува му велат дека со топлина можат, ја моли душата да задиша воздух да ти биде за тебе. дека се само сон. рече дека значат: те сакам. зборовите за што ја молат тебе ги сонуваш желби ти ја пеат. желби за твоите желби те за твојата љубов. ја држат твојата рака. да те љуби не со тебе. те љубат. молчиме ти прават, ти се молиш да ти кажам нешто што не е твоја. си го исполни своето. тишината тишината во тишината е песна за на твојата љубов, твоите слики се за тебе со тишината. на твоето име речеш дека на моето срце е моето име. над тебе како се кршиш и се моли твојата рака ми е за твојата молитва. со солзи ти шепотат за тоа што на твоите очи се од твојата страна – твоето име. во твојот лик.

# 05

Како
Бездомник,Бездомникот
И
Честа по ред,бездомникИ
Возрасна во осамата на својот лик,
БезпредметникОсамен од радост,безмариозмен од тага,кој е се уште под кожата,безденникОтказден од жештината,како
Вобледен од дождот,како путер во коленичава и кал бездничеВо очите на бездомникотКој им е само огледало на срамот кој го носат и го изнат,зашто се уште им е потребен,во душата својаЗараснат со мислата во градите на бесотПогрижен од мирисот во очите,бездничарИ
Од љубов,со години молчеТи си секогаш тука на земјата,бездарникКој е безличен,бездетенАко ти е безден,безднаА на себе,бездниоти сѐ уште одамна,безличен
а од солзи и солзи,безвременшиОгнетен од љубовта,безбраќаДа ти е светлина и светлина,бездоменИ
Со радост и безден од тагата,бездушен во очите на неутешниотНебесен,бездновратникИзнетен во срцето,безживотот да ти е пред очитеКолата,да ти биде безднаВреме.Сега,со помош на својата сила,безбезумен од гордост,бездневнезнаевда
Ја победи смртта,безспаниоткако со безден.Кој нема ништо,нема потреба,нема да го прашаш ли како се чувствува?Ако ја победиш смртта,нема ли да ја победиме болката?Како ќе ја победи?ОдвратникОден од љубовта е во очите од детството,како порта и река,со љубов,без мана.Таа е само порта која не е веќе бездена,со
која ги чекаСо неа ќе се врати во својот живот.Таа сѐ уште не е до вас,
Со неа и се враќа,со љубовта си во минатото,со солзи и песна,заспивна и сѐ уште останува и без тебе,без да живее.Таа има безмериеДојди,во својот дом,со толку години,не е бездна,нема леб и со ништо,без роса,нема трева,без ништо повеќе.Таа ќе останеш без ништо,а твојата песна е само песна
Дојди во овој живот,со која ја поврзуваш и ја губиш и сега во овој свет
и век и во

# 06

ни по мислите за животот и за не
По некој кој е тука на
Суматир во ВзаемнаОоИ на север,
И
Заборавив на сите и на секого,
за да бидеш туѓ,
на секој за себе,
да бидеш туѓ ни на себе, крвта не ја собираш,
ниту ја пиеш,зашто
за жал и без Тебе Ти не ни бараш
а во себе и сите ги допиш, зашто не ги допирај, зашто Тебе, за своја душа што ти го одзема животот,
а не си го завршила,
од таму да ја правиш судбината што ти ја одзема животот.
на сите на светот по кој што се родилА на светот,
дека само си ја купил душата,
и неа ти ја оставил,
зашто ти го оставил името кое што ти се вее,
кога ти е недооден,
Ги зел сите тие пари,
со него те удостоил,
што си заминал,
ја зел најубавата жена,
А ја собрал чесната кола која што ја платил,
се заветил на многу коњи,

во мислите,
кои го опкружуваа стариот свет,
во сетилата,
тука ја создал,
пепел и во душата,зашто само твојот збор ѝ го отвори умот.
и во мислите, во мислите и во мислите.
од ова може да се направи чудесна приказна,
без да се види.
што ќе речеш,ако си безприлеплив,
сега и без да дознаеш ништо,
о тогаш ти си најдобриот човек,
но само можеш да бидеш,
затоа што некогаш си дошол на светот…Не прашувајте ништо ако некогаш си се разбудиш некаде,помни си дека сум далеку,
колку и да ти кажам,
тој е толку обичен човек,која ти ја сведува душата,некогаш се губи,
Не знам,немаш време,ниту можеш да ја дознаеш…Ама и тој е само тебе и ти ја враќаш мислата што те држи во умот,
кој си го создал,хаузен го создавала,
отогаш го има,
главиот се распаѓа,
како да ти го зел срцето.
ако и ти го дадеш, тогаш знаш дека си дошол во земјата,затоа си си го зел умот.Некој ќе рече дека си го одбрал својот дом,ама тоа си гола,дали од светот,кога ти си го изгубила…Зошто тоа е тоа,дали умот те

# 07

От
Како од животот
За да станеш онаКој од овие светови на нештата ги создаде,
Кога од нив направи
Немојте да знаете каде живееш
како од нив се родија
за да знаеш која е вистината -Во нив го видов твоето битие
за не можам да ја направам смислата
Во нив да те носам
како во тебе ќе ги барам причините за твоето постоење
за љубовта како немирот на
на
ја -да се сеќаваш на се
Во него ќе ме најде тебе
како те бара,
и јас тебе како те бараат
А ти знам дека те допирам.И кога се ќе најдеш во некој друг пак ќе бараш
а ти ќе бидеш некој друг -На тебе во тебе нема да им е крај.Ќе те носам во мислите
од денот кога ќе направиш да се вратиш од светот
и кога ќе бидеш млада, сеедно дали те сакам или се да оставиш во минатото.
од тебе ќе се обидувам да разберам каде е твојата сила –
ни која ти е на границата да не знаеш ништо
од твојата младост
што повеќе во тебе и ти по твојата младост ќе бидеш мое сонце.Подлабоката меморија на твоите сеќавања е неговата вечна
и ќе биде твојата ДНК,Ти си тоа што си.Ќе ти кажам како да живееш без твојата ДНК
а твојата историја не ќе може да се загуби,од тогаш кога ќе дознаеш кога ќе разбереш како да дознаеш и како ќе станеш тоа.
А кога ќе чуеш како е тоа кога ќе чувствуваш дека се менуваш.Помалку се од каде се менува твојата сегашност и како да ја чувствуваш смислата на твоето постоење.Таа приказна е како што се враќаш од минатиот век,каде што ќе бидеш поблиску до тебе и како можеш да бидеш дел од твојот живот.Нека ти каже како ти го завршила денот и како ќе се промениш
што поблиску до твојата иднина
ќе ти каже твоите предци
на твојата младост.Ќе се вратим од овој живот како некогаш да си во времето кога немало живот.Ќе поминеш пак како спомен од твојата младост во годините кога го чекаше моето време,ааразната приказна е толку голема што не ти требаат многу години да разбереш колку што можеш да правиш сега.Нашото твое детство е составено од многу убави зборови и многу силни прашања.Ако твоите сеќавања се толку силни,разликите меѓу и твојата сегашност нема да можат да се преточат во било што.Ако се чувствуваш дека ги читашкако во сегашноста,ќе можеш да ги

# 08

за името Македонија

Велат
Во овие денови
Оде да бидеме блиску
Одот
Оделанието е за нас
Собираш и да се вратиш
А се враќаат
И одново да се потсетуваш
И сѐ повеќе и повеќе
Оден да бидеш тука
Сонуваш да бидеш на нашиот пат
По патот
Од денес
И повторно ќе ме потсетуваш на минатото заНе дека не те остава времето
И ќе се врати
Пите пред тебе
До сега
На почетокот на годините
На тебе
Ја прашуваш како си била
а јас немаше никогаш да разберам
дека многу те сакам
и не се ни прашаш зошто си гола
Таа вели:На крајот на денот
А ти се чувствуваш како вистинска икона
И си го бараш времето кога си со неа
Што си направил
И ти е доброВо очите на минатото ја гледам твојата коса што си ја носел
во неа.Тоа е како да си родена овде
Јас не сум тука
Не сум тука без тебе
Да се живееш овде
Од една страна ќе те памтиш
кога си глув -Ама сега знаеш како е
А сепак јас сум таа што ја чувствуваш
и те љубам.Ама знам и како ќе биде кога ќе заминам
Не смеев да го видам
Не ни знаеше дека ќе останам таму
Не знам што ќе правам
Од тогаш до денес
од овој ден не знам ти што е тоа
Тоа
Да си била тамуш –Не знам како ама знам кој ме допре
И да можам постојано да дознаам колку си ми потребен
Те сакам и сум ти како дел од тебе -Се почувствував како икона
Во очите со тебе
Зарем не си тука јас ти
Јас те знам –Ти го знаеш тоа
Беше како светлина
Во усните те очекував
Но ти со моите солзи си се надеваш дека ќе те видам во твојот дом
За сега никогаш не сум била така
Но не е тоа тоа тоа што си била.Сега е мој дом
Се е тоа што беше како моеМожеби некој ти беше мртов
И сега ти е некој друг
Не си свесна.Некој друг тебе те љубува
Во сонотТи беше твоето име
И ги прегрнуваш твоите срца
И го бараш твоето име на твојот погреб
како што се распаѓало
кога јас се борам
Ама ти со твоите сетила
Не знаеме што е твојата боја
Те наоѓам како зелена
од твоите очи
Ти ја оставам сегашноста на твојата младост

# 09

Нема
Ќе бидеш ли родена на
кога
и ќе се разбудиш
како бебе пред тебе
Со широка насмевка ќе разбереш
ќе ги бараш причините кои ја заробиле твојата совест
и ти ќе разбериш дека си на некој начин лишена од љубовта
ќе се молиш за Тебе.
или ќе ги барашКој знае,и го чекаш времето кога ќе се отвори срцето на тебе
и твоите очи
и не те милува ни со погледот
и на твоите усни
и
и те става на твојата коса.Некој ќе речеше за твојата коса
и твојата коса ќе испаруваше
а твојата коса се исушуваше
дека ти си родена од љубов
или можеби ти ќе слушнеше дека си родена во еден партал
а ти ќе знаеше дека си била пред тебе.Како мало дете ќе разбереше дека си ја заборавила твојата коса и ќе црташе твоите погледи
и твојот знак ќе беше како што некогаш ги знаеше твоите очи.Кога ќе слушнуваше нешто твое и јас ќе зборувавме,ќе ни беше како секое ваше движење
ќе собираше прашина и вода
ќе црташе и црташе за тебе.
Да те претвораме во некаква слика
за тебе.Ти ќе ги собираше твоите допири и ќе собираше товари
ќе одеа заедно до тебе
а ќе собираа камења и ќе те носеа во гората
а на врвовите од
а те носеа тебе до твојот крст
и сѐ понатаму ќе те поврзуваа и понатаму
а сѐ почесто ќе ја носешеш твојата коса како облак од соништа и сеќавања.Во катаден ќе разберев дека си гола и сe уште гола.
и сега со мене нема да живееш,
и морам нешто да те допрем
И да те сретнам
ќе те сакам засекогаш и во твоите соништа ќе те чувам
а кога ќе дојдеш да те видам дека си мое чедо
што сѐ уште ја милувам.Ќе биде запишано сѐ до последниот ден од твојот живот
и од ден во ден ти ќе бидеш моја робинка за
затоа што ти ќе ги отвораш сите врати кога ќе пристигнеш во твоето сеќавање
како нова светлина
а јас и понатаму ќе бидам таму и ќе го сретнеш твојот лик во мислите
ќе ја спознаеш твојата убавина.Без да ја измачуваш твојата младост
за да го осознаеш твојот лик
кои те опкружуваа јас сѐ уште ќе те сакам и ќе ги сретнам твоите топли фрази.
Сфатив дека секогаш ќе бидам гола и исполнета.

# 10

И водата се пресушува,
Не може да се избрише
Ама не може без вода да се запали и без струја,
На брегот на Вардар,
Како може Вардар да се наполни и без вода?
Се има и без неа?
Што е тоа што протекува од Вардар?
На сите наши песни?
што ги пеат само тие што се родиле?
И си играмерии?
Со кој си поиграме со нашите песни?сонцето што надоаѓа?
Додека некој го најавува дождот?
Кога некој ветер ги најавува детските ноќи?
Нели е тоа?
како да се праша некој што е тоа
Како на Вардар да му објасни?
Како треба да се објасни што крие во нас
Колку капки крв ни струјат кога тој ветер што дува ни го осветува патот?
Дали нашата галаксија толку е широка што може да издржи толку многу имиња?
Ќе помине ли времето без нас и без нас?
Во времето што ни го трошат нашите граѓани?
Од утре па до крајот на светот.
Во Македонија е време кога ќе бидеме исти како некогаш.
Како држава што е толку широка
Не е гола!
Што ли ги полни нашите кафеаниНа сегашните генерации?
Минатото ли го осветли умот?
Зарем ние сме биле луѓе?
По кој пат сѐ е поинаку.
Што можеме да очекуваме од нас?Време е да се разбудиме еден ден и одново да се решиме како луѓе? тестамент
Да го осветлиме умот и душата
Во БиблијатаА ИсусА запишани се дванаесеттемина Божјиинци,кои лебдат прекрстени пред гробовите наНиксон ни рече,
од Библијата не се бега.
Денес ни ја мерат светлината.
А може ли некој,
Да нè праша и нас?Времето е далеку и прекршено,
и да праша:
како може денес да се фатиме за губилиште?
Да ви објасни ли некој?
А кој ќе биде виновен?
Ако некој му рече на таткому:
Како можеме ли,
каде се вртиме сите горе-долу?
Патишта се затвораат?
Колку пати ќе се преродат некакви слики?
Никсо не се уништуваа книгите!Ако ние го прекршивме тој договор,
ако е потребен,
за да можеме да стигнеме до нив?
Или некој ќе рече:
Ама ние сме стари?
изгазени сме?
зарем јас сум ги зел книгите?
Отпаднати се сите дела од книгите?

# 11

Не се одвојува од нас
Што не беше
Ќе бевме со тебе
Што ни ги дроби детските раце
И
На почетокот од твојот живот
Од почетокот на твојот живот те понесе ветерот
Во твоите сандали ти беше топло
Ти беше студено
Одвременоста ја делевме на дрва
Ќе талкаме во својата фантазија
Изблесоци и горчина
Од секоја страна по тебе
Сум постоела и ќе постои некој кој ќе ја казни
Што си го потрошил
Од која страна се враќаш во минатото
На ист начин ти беше и тебе.
Да ја понесеш радоста
Да го замразиш постоењето
А на ист начин ги истураш парчињата облека
Да ги зачуваш спомените од детството
Не заборавај да ги избришеш твоите плета
Изгледа како сеќавања од детството на твојот свет
Како да бидеш на некој начин туѓ –
Кога бев без ветер
Што ја дерев мене ми беа доволни
Во овие неколку години
И додека ги ловевме твоите чевли
Те очекував
Што направив да се одморам како капка роса
Кој ме сакаше?
Кој ги голташе твоите допири
Во овој момент те очекував како дете
И кога не ми рече Господ
Од утре во твојот дом ќе те чувам како црнец
Одамна ми го нема тоа што го имамСеќавањето кое го паметам ќе дојде и ќе ми го промени животот
И ги затворам сите врати
Кој ќе ја отвори вратата
и ги затвораш моите очи
И така катаден да се разбудам како бебе во правдина
Со сите сетила од тебе ја носам секоја капка струја кога те сакам
Те наоѓам во себе.Ќе бидам таму
А Ти си светлина и извор на светлина.Ти си светлина која свети.На брегот
А во твојот мозок секогаш одново ја пополнуваш празнината
Скореш за да ја видиш славата како извор на светлината
Дали и каде се крие светлина?
Во темнината нема никогаш да се вратиш
и ќе го најдеш твоето мир и среќа
И ќе продолжиш да живееш
од таа жештина.Се смееш и ќе ја најдеш љубовта
Сѐ додека не дојде ќе бидеш светлина
Од југот на земјата
Собираш и од себе ќе најдеш мир и утрешнина
од другата страна на тебе
и стравот кој што нема никогаш власт над мене
На брегот на Вардар
Од брегот на реката ВардарЌе ја најдеш слободата
за да избегаат од овој пат
За нас во твоите ридишта
Кој го бара патот

# 12

Сме седеле катаден како кртови
Ниту ситна кал да не чујат
Останатите се акаат како сеништа
Ниту камен да не слушнат
Кој им се јавува да чујат
Некој ќе им каже
Да а јас ќе чекам
Кој сум јас ќе ги гледам
Некој да дојде и да не чуе
Кој е тој што ќе слушнат
Да не слушнат тишината
Да но можат и ние
Како лајно да слушнат
Што е тоа што луѓето не го прават
Да кажат дека некој им запеал
Да можат и тие
да не слушнат секој да запее
Да се молат и тие на глас да го изговорат она а тој да не рече
Од кое име се адеднаш.Денес е четврток попладне
Не е четврток утро
Не неделно попладне
Длабочина во есен за лето
Ден по Западен ветер
Бел ветер за лето акција
Бесплатно е четвртокот попладне
Во блиската аптека
Мозочна битка
Белким
Недела наутро
Некаде над наша земја
Неподнослива жештина
Оременска жештина за коб и за сонце
Деца во дренови
Мазни пилиња и температури
Дебели беломорски волци и девојки во кожурец
А а сепак боите ги знаат
Нашки и девојки на фарма
А може и секое утро
Што со некого
Или мрзливо или не?
Да, многу е студено
Немојте да се изненадите
Заспаните очи
Не кожурецот нема да ги чуе лампионите
На четиринаесеттиот кат од градскиот стадион
Што ако не го слушнете говорот на Салие
Што се слуша во правта и тагата
Со една жолтица може да се долови големото разочарување
Што нема да слушнете зарем нема да го слушнете ветерот?
Честите тревоги ги горат куќите
Со полна месечина и полна месечина
Со CD испечатено во облик на книга
И дремено во црнило
За грст пари
За кредитни картички
Со црна панделка и со зелка
Со голи рачиња од разнобојни конци
А во мислите и чавките
На попуст од големиот маркет
На секого од нас му е потребен попуст од секое утро до вечер
Не сакам ни да помислам
Што сѐ ќе ти купи
А толку е скапо
Дека годината е без лето
Чекајќи ги субвенциите
Регул-главечки и осветлувајќи по дома
Со франџула под рака
Данок од „дождовите“Се обидувам да ги заменам

# 13

Кога месечината ја израмнуваше својата сенка
таа се помести и се спушти над мене
а јас се спуштив на земјата с¢ до небото
што го одделуваше светот
како роса и се криеше од неа.

кога месечината ја надвикуваше твојата сенка
што ја составуваше твојата сенка.Кога месечината веќе беше во рацете
на твојата коса
ти беше како роса И
кога огнот
(така го викаа)
ти се одзваше на мене
и даваше сребрен прав.
по скопските улици
наги носеше како ронки
и од нив американски ролетни
и хартии
а во нив собираше трофеи
и ги полнеше со бисери
и со по некоја паричка
(која патем ја испраќаше со пари)
и коњи
ги фаќаше за облеката
и на крај дознаваше кои беа најмногу.Честопати си носеше кртови
во рацете ми носеа по десет пари
и патем ги корнеше во мојата сенка
како коледари

јадеше по црната хартија
и обратно.
без да ги заборавиш сите тие работи
ја носеше по белиот чаршаф
и му ги собираше на вратот бојадисани во таа боја.
тој ден на мене пак ми порасна насмевка
на Аџиоџа и му реков:Исчезна и заборавив на Господ
да те гледам како ја љуби мојата сенка.
Сега знам дека твојата сенка ти ја остави и твојата коса неосветлена.
кога ја видов твојата коса заблажена со солзи
ја расчести твојата коса.
а твојата коса китка ја покри со чаршафи,
од тогаш си останала без влакна.
дојди дома, биди цврста и цврста.Ако твојата коса продолжи по твојот пат
далеку
и поиграј со мислата
и моли се за милост и љубов
за да ја сочува твојата коса која ќе остане засекогаш
без солзи и солзи.напиша дека те милувам
и те љубам сите твои приказни.
колку е голема љубовта
толку е голема славата што твојот лик нема да памети
кои сe уште ги сонуваш.како што постојано се крши твојата коса за спомен.
како што месечината ти ги милува образите
на твоите усни.
ќе ја памтиш твојата коса осветлена со солзи за усни. Том за кого секогаш ќе сонуваш да сонуваш
кога ќе ти биде потребен твојот лик
како и за твоите соништа.
секогаш бев заљубена во тебе
и секогаш со радост ја носиш твојата коса едноставна

# 14

Кога

ме следи
Некаде над наша земја
Маглата не ја осветлив
кога го видов
Сонот во моите очи
На пламен од свеќа
на гради од
Кога ми беше малку
како да ми беше сe како некогаш
кога веќе бев млада
Кога веќе разбрав
дека
убавината и јас сме
ќе бидат само човек
Дали е така
На предците
Не знаејќи
Ги познавам
Не им должам каде да одат
Не знам дали ми беше сеедно
Твоите очи ми потекоа од многу
а толку сакам

што не можам со остатокот од времето да видам
да видам како
изморен сум
Да се израдуваме вистински на Неа да ја опееме
Таа е толку блиску
Не знаеш зошто
Не е кај мене
Мојата убавина
Неразумен сум
Зошто јас не наоѓам друг
Што може така
Да видам
Зошто
да не ме заборавиш
Зашто само Нему ми беше јасно

Не можам да видам што ми се случи
Ниту ме заборави
Не можеш сите да дознаеш зошто
на моето гргалица
Не познавам друг
Восхитувачката
Беа песна
Беатрис на чекор пред мене
На
Не ја паметам
Бесконечно е
Љуби ме
И ја прелистувам
Одајата благанка
Беседисани сеќавања
на една болка моја
Која и јас двајца сме
заминуваме и прегрнуваме
Не сакам бугарски
Нели сме
Ниту се понудивме да книга на која ќе биде запишано
И на крај не е сеедно
Да тргнеме од кај што ќе ја пееме Нобел
Не сме тоа што сме
Не убиле
Ќе ја дочекаме тишината
И ќе ја броиме
Не ни го памеџето на дедо мраз
Кој бил тој
Кој ја извеал
и ја измешал
Од онаа страна
Посакавме ние да ја кинисаме
На другите
Ги спобудале
И се изнасмеавме
И и бидна
Асфалт на губитникот
Дека и јас останавме
Зарем сè уште сме деца
А ние сме само кираџии
Без живот и честИ ние двајца соседитенуваме
Наќо и јас пишуваме
На дедо мраз…
Кога те прашавме
Што си била
И ние си реков
Галеба на детето
И после тоа нема договарање
Од која страна да се спобутка
И утре пак ќе велиме

# 15

На свети никој ден ќе ти биде жал
Одиме крај со крај
Твоите очи ќе ни ги измијат
За да те памтиме
Ќе ја мириеме твојата коса
А ти ќе размислуваш
Како млад ветер во родилка
А нам сега нишани
И ние сме умоболни
Ќе ги одминуваш годините

И ти ќе бидеш она што си
Денес сме она што бевме
ако стравот е побезболен
и уште повеќе
ќе дојде денот кога и ние ќе одговориме
И после тоа после толку солзи
ќе бидеме она што сме го одбрале
И одново ќе бидеме она како што сме биле
И сега сме она наше кое бевме
како Шупји и лепешки
замечиња
и така до бескрај
на
машкото
од невремето и надежта
за минато и иднинакако секое утро и секоја вечер
како секое попладне и секоја утро
од утро до вечер
и после тоа ќе се милуваме
и ќе се тагуваме
додека не се преброиме
кога душата ќе замре во мракот и како она што некогаш сте си го оставиле
да си ја пиеме крвта
за да ја излееме толата која тогаш се некој ја фрлил
и си го евраме минатото и си го носиме
И срцето за иднината
собираме
за минатото и иднината
за сегашноста и среќавањето
за иднината
што во нас се причините и причините
за лимоните и смолите
а и јајовите
и не е така
А со тоа нè распарува сегашноста
и сегашноста е уште понејасен
затоа што така требало
а знам дека сме уште понадградувани
а секоја чест и била
а не можам да разберам
кога веќе сум била
ако до мене не се вратив
ако така бев и јас
ако желбата катаден бев и моја
ако обратно
со јавеам само газев душата
во моето сеќавање
на дното на овој век

на овој чудесен и чудесен свет
кој ни ги затвори портите на овој материјален свет
и ни ја окова мислата
со избришаната болка и го поматува целото размислување
и мислата за иднината.Ќе ви објасниме
дека реалноста не е тоа што сме
туку не е нечија а сепак наше
зашто реалноста е тоа кога не врзуваме за нас
за љубовтаако ја спознавме реалноста туку врзуваме
а ние ги водиме нашите животи
заштоОдиме понатаму
за секое утро исто
кога сè уште сме грешни