Teaching Koco Racin - Session #2

We trained a neural network with Koco Racin’s writings.

Each time we collected autogenerated texts in different phases of the training procedure.

You can read and see how the trained neural network is learning and accepting Racin’s writing style, gradually.

# 01

се обновијддјдаијда иддаблиззејда ги ги иси, заијда ги иси да надежги илда ги исјдајда ида ги исиц име да ги исиЃEдејда ги ис. војиз зајда си тргни ги ис. Вјул длејш ти ти машѕал из војиз ти ги исидендси зард ти чѕзде загуби! влади ранијја с со сош сош сош сош с сош сош сош с сош сош сош сош сош сош сош сош сош сош сош сош сош ш сош сош сош сош сош сош ш сош сош сош сош сош сош сош сош сош ш сош сош сош сош сош сош сош ш сош сош ш сош сош сош сош сош сош с сош сош сош сош сош сош ш сош сош сош ш сош сош сош сош сош сош ш сош сош сош сош ш сош сош ш сош сош сош сош ш сош сош сош сош ш сош сош сош сош ш сош сош сош сош сош сош сош сош ш сош сош сош сош ш сош сош ш сош ш сош сош сош ш сош сош ш сош сош сош сош ш сош сош сош сош ш сош сош ш сош сош сош ш сош сош сош сош сош ш сош ш сош ш сош сош сош ш сош ш сош сош сош сош ш сош сош сош сош ш сош ти сош сош ш сош со

# 02

ла бољачала бољача, со рупака маја работа. Од коде, коде се вади, коде до кај ти, се прави, со бољачалака, коде се залева, со рупака работа. Пачко, коде булјача, косо ж’с к’сзек му на педијата, коде се залева, коде ја чекат. Ами, му е, коде кај јадничкине, ќе ти рече, оти ќе му светне. — Така, в гради! — Ами, бре, коде, коде јадни, ниде, —, мучкум ќе си дојдиш на работа. — Оти, мучкум, тогај, јаднине, мучкум ќе ти каже, тако на мевце, ти, та ако си дома — ќе ти каже, нанишко, задно! — — — — — — — мучкум ќе ти рече, мучкум, оти е — — ќе си ја чека. — — — — — — — ќе ти каже — — — — — — што имаш, наназе — — — ќе ти каже — — — — — — — — — си оти си —! — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

# 03

јј::::: [;w] [o]:!ј си: [o]:! си:: [o]::!:: [o]:: дека: е:: [: ]: [i] [k]:: [o]: [ставете]: ќе биде: добра::: и:: се:::….. дека: има: [:]::: [: се::: [: ]::? шерим: и: 666: ].: [Прошерај!]:: [Прошетај.]: од: [Прошетај!]: [прошетај!]: се:! : она што:: [има:]:: како: јас:: имам:: сува:? и: мртви: во: се: мртви: ова:: да: се: на: се:: мртви, ‘прошетај! ].: направи s: мртви: ‘>: се:: ‘: направи: мртви! на мртви: за да ни: се распаѓа?: мртви, тие: треба да се:::: ‘>:….: тие: се: мртви: тие: се: мртви: само: да не дојде: ова:?..:..:: направи: за: мртви: за нас: на:..: да бидат: мртви: од: себе, но: за: ‘: да каже: ‘: ‘: дека: на: е: на:?: мртви: сите: мртви: за: на:: како: овие: не: ги: ‘има: нема: било. што е: за: мртви? па: нив: да биде? и: мртви? она што: да загине: на: на: уништување: како: животот:: тие? ‘! “… на: потоа: “да ги убие! на: себе::’и: на: да се скрши: него: ако: тоа: сите:? ние сме: убиени:…..! на: како: на::..: зошто тоа е вистина и:: на: на: дека:: ќе: бидат убиени со тоа?..::::::::::::::::

# 04

гора по гора камења и по вода та се сраснни, та на карпа да ја влечеш, та му дај и ја замачиш, та да му ја мериш, та на тија планина да се кријам, та да се кријам, та да ја згнепам, та да умрам, и
попа, та да кажам, — да видам. А та и да видам, да видам, та на тија гора гради, та да видам: на пустинци, кенгу народни, мака мачат: на таја гора да ни го мериш, та ако е далеку, та ако е далеку, та ќе ни се отвора, та да си го мериш, та ако е далеку, та да го мериш, та и да го потш, та и да си ја изш, та, та на друга гора да и таго макаш, да ја изш, та и на борбата да ти стани, та да останеш — алат и за работа — и за маки, и за макаш, та да ја најдеш, та да се сториш, та и со мака се влечеш и да тија макаш — да ја жалиш — макаш —.: жизнижи, та ако е далеку, да и биди, та со мака ќе ти појдиш, таја макаш ли, таја борба, макаш? — и таја борба — — макаш — макаш — бига? — — макаш, а да го надпиш — — макаш — тија борба, макаш — борба — гладна — борба — таја борба — и садиш? — борба — борбата? — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борбата — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борбата — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба – борба — борба — борба — борба — борба — борба — борба – борба, борба — борба — борба –

# 05

# 06

татковина татковина пепел пепел пепел пепел земја гроб пепел песна лист пепел високи модри пепел пепел пепел песна надеж гроб гробот лисјата гроб пепел пепел песна лист пепел земја пепел земја пепел грозје прав гроб пепел земја чекорат живи пепел полињата
пепел полеваамиња полиња гроб полињата гроб пепел песна гробнова гробнова лист гроб памет гробови пепел песна песна лист пепел песна лист пепел срце пламен
пепел земја гробјето жнее пепел земја пепел пепел земја пепел песна лист пепел полева Струга Струга души
гробјето полева Струга гроб лист пепел гори закопан гробот полињата високи гори лист пепел земја шири прав полева Струга пламен полева Струга жарди
полева Струга гробови гроботнова лист гроб загинал гробноваќа влечечи пепел земја гробнова лист гробнова лист гробнова песна песна лист пепел песна лист гроб загиналја памет песна песна реки коските гроб палат коските горат, пет
далечни
земјо коските ни ги крепат коските се коваат леб за
гроб! зората отвора патишта а ние рамниме оти се над гробот ни се отвора гробн тече надеж та влечечи вода тече да свети срце тече оросано та да се крепи високи

крв за гробот да се гради како куќа куќа на гробот а да се изгори живот се гради нова куќа се копаат гробови
песните песна
крв земја тече пепел високи палат коските гори земја
крв песна на гробот пазари коските шири шири крвта гори тлеат крвта шири ноќта пазариштата преполни градови
крвта да горат и да се шири градите нови
пепел земја лисјата пепел лисјата песна лист срце потски се палат полињата високи над гробот зелена гора живот однесе не поко народи
крв тече
полева песните лист земја нашава куќа пазари коските оградени за
гробна гробот лисјата гореа градови високи
далечни гробот за

крв да крепи – клада
гроб на нашите
крв течеле в полињата широки и рамни
гробови полева течеат а крвта вода тече реки потскотски од деновите на нашитемиња пеат песните си радосно за
јата да ни изгори. лисјата рушена под гробот пеат.
гробјето да не крепи –
зелена ни светеше и течеше – високи полиња искобравме –
се родија по полињата преполни со крвта на нашите срца.
гроб на мајка си – голема
земја и голема песна – голема песна с’л
пепел што
на оро,
родија нашите срца заспавме сите бездолу
душно ни се засади тука пустата крвта запреги влечејата
песните раскарани и с’лза срце си

# 07

По патиштата е весела
а –
срце со длабоко срце –
Ата –
Со срце –
Тичко без душа –
во срце широко
да –
Величко без душа –
нашиот таговно –
у темно –
околу очите широко
си –
Агора -Тешката душа -Канизана –
Со тага – Вечна –
тагата црна –
а радоста црна –
по долги низа векови –
тагата црна –
по долги, долги и широко –
со широко срце –
по долги, тенки, меки
у долги.Росните
на овој свет се плашат –
тагата голема –
аНескротливи –
по долги, меки -и остри и меки.А тој бел свет е светлиот –
црн.Раскошен човек – човек – мрак –
А на овој свет свет се умира.А тој свет за кого –
да не каже –
да не каже – туку да каже.Следете ја радоста –
Деца на –
нашиот живот свет свет ни пие –
да се вратам -Тешката куќа да каже -Вчерашното –
не го донесов -Тешката куќа да каже -Тешката куќа куќа -Тешката куќа не -Тешката куќа -Тешката куќа да каже -Вчерашното -Тешката куќа за него –
тешката куќа да биде -Тешката куќа да се отвора -Тешката куќа да биде -Тешката куќа тешко -Тешката куќа да биде -Тешката куќа да биде -Тешката куќа -Тешката куќа -Тешката куќа да е -Тешката куќа -Тешката куќа да остане -Тешката куќа заВевра да е -Тешката куќа да е -Тешката куќа да остане -Тешката куќа да стои -Тешката куќа да стои
тешката куќа да остане,Тешката куќа да стои -Тешката куќа да е -Да се запре, да се скрши -Тешката куќа да остане -Тешката куќа цел свет -Тешката куќа да остане -Тешката куќа да остане -Тешката куќа да остане -Тешката куќа да остане -Тешката куќа да остане -Тешката куќа на векот да остане -Тешката куќа да остане -Тешката куќа од татковина -Тешката куќа
наАга и тешката куќа да остане -Тешката куќа да остане -Тешката куќа да остане -Тешката куќа да остане

# 08

Времиња,
и реки
ди,
в таја мака!
Зоро
Дее –
И од брегови
ам од брегови
а од рамнини
а од капки вода
појдов со туч –
ножици
у по тија мали ширини.Има ли срце –
Наточи – лие срце
и гради?
Жилите течат –
и реки –
и од брег таја душа!Прикаска што се мие
од срцето, та незнаш ли таговно и бес падна
и од солзи нарасна
в
и души.Не тага – тага што душа ми се стори
стија –
не тага што л’сне –
појдов да умрам!Од сички маки
в коските сичко прониза,
со корав поглед ми се зеленеше
та –
лепијат,
минијатски маки
в коските ми в гради
и пиштат –
појдов живот човечна
и плиска знаме на векот.Има ли срце – длабини,
срце – порта највисока –
со страдна душа
срце – ширини широко –
аирце – наливаше –
срце –
срце – порта највисока –
гора – заспано –
срце –
шумоли скришно – и петли – с’лнце трепти
и плискаше –
срце – наливаше.Шумоли – врбата највисока –
в гради
и за мртви –
и
та ли гинат –
и на долга низа од капки вода
лист пеат –
в градите длабишта
и плискајат – утринисани
и на плискајат.Шумоли – в срце тече –
та се човечка –
в срце грее.И реки – ширини – заспанија –
и плискајат –
у виа гради
шујунак у градите носи.Шумоли – в срце пеат –
та бијат – в гради
и на ж’лнце –
в срце пеат –
по тија пот се таеш
шумоли –
у темно – мрак!И реки – в срце пеат
и како огин палат
и како огин палат.И реки –
шумоли – в срце пеат!И реки – в гори
и како огин

# 09

Севда е куќа весела, куќа весела!Сами посега соРадострена песна!
Пилците пеат
И а тука горе на небото грее души пробудени!Сами куќа весела!
Дојди дома, пуста да е!
Појди дома донеси ладна пот,
изгори ја снагата
изгори и врева!Скотски е –
Та не давај ја.
За кого лудо ќе изгрееш
Зора, куќи весела
на широко
нежна
нашиот живот –
срцето в срце тага
срце – шири ми –
срце – порта највисока
срцето ми –
срцето највисока
радост највисока!Тани сафион скоривај ја –
нагоре –
тој што отвора,
изгори -изгори, стои –
и се отвора
ораше
око горка распосечи –
а тука –
изгори
срце -гори.Зора
та е куќа весела, куќа весела
срце –
угаснато стегнала –
срце -срце – порта највисока
срцето највисока
за тија
по гори
за виа гради малечко -гора најшироко.Нагоре -над карпа налива –
тешката, високо
угаснато сјае.Од сичко што стои
срце –
горско, високо
уште понезаминато –
в гора длабока –
гора, високо
око песна.Ако паднав јабанец –
сонце
в гора пилешки
срце –
срце – гора гора зелена -гора налива
гора -ј — гора најширока.Ако паднам јабанец – векот живот не ќе се вратам,
далеку сум –
во огин пламен.Од сичко – нанив јабанец
в гора зелена
сна
о!Кој ни ги скрши белите крилца
ќе б’сне сонце златно!И кој ни ги скрши белите крилца
и наниз буки високи
наведнати
наведнати
а на гранките
в небото
ќе б’сне сонце златно – дури високо
сонце.Два брега – вкот сме погледнале – на брегови
на брегови жешки,
скапани
и безгласна,
тешко –
по ќилим сенки тешки
шумоли скришно
селски
в гора,

# 10

Одев на гради в гради
на гради засвири –
срцеТи изгреваш –
над долови се над полиња –
над полиња
и темнината
над полиња.Одев на гради легна
и
в гората
и на ж’лт –
делии
скажи си синџир железен!
Под мостот вода
и од векот вековит
и нова
и нова
си синџир железен -плодови широки, широки, меки -и високи –
и шири крила широки.Од сичко –
дојди си дома
онија очи,
и накривен,
на стари и добри сичко
ножеви гради
и на стари времиња
на стари
у ден никоја доба не сме саде тука.Но дома, наквечер, наквечер, наквечер,
наквечер – в прва темница,
дојди си домаонија очи –
копај си синџир железен!Но дома наквечер – в прва темница
ај си синџир железен!
Во бафчи – наквечер – в прва темница
да тргнеме по водиче –
и в таја темница
и првата темница
и првата темница што е пред нас,
како што и порано ниеи се дигнавме на оро со самовили!Не видовме бел ден, не видовме бел ден, не го ископавме,
с’лнце сјаен
онија на галаби –
одев на галаби
за корав бунар
и каракамен на гради:
за кого лудо загинав –
како смртта вечна,
како на оро – и кој би и кој би – и кој бил
и кој би ја.Има ли на ум
декаа в срце тече – зошто
во бијат срца чисти?И од векат по вековит –
и по вековит, а од вековит.
има ли, има – но на овој свет
и с’лнце радосно има
нашиов ден –
и од векат ли?На деда Богомилски –
нашиов денденпо тој ден
наквечер – в прва темница ‘рѓосана оро,
наквечер – в прва темница –
и в прва темница,
и в прва темница.Вчера – в прва темница дојди
за горо зелена –
и в прва темница

# 11

Исцедете, ограбете
у ви лика и прилика
пот и меса голи,
по патиштата стрмни,
у вивналиов свет гроб,
у темно темен,
у темно темен!Ископајте длабок бунар
у темно и ширете светлина!
у темно заѕидан,
да биде пуст!
у темно заѕидан,
изгори и да свети:
во борба гроб со темнината!Тече и јад,
око заѕидан,
с’лнце трепти!Тече и јад,
у темно заѕидан,
цел свет,
у темно заѕидан,
о свет братски живот работи
о,
а од темно заѕидан,
нашиот живот го нема!Времиња тешки дојдова, добри, добри
соголи
со обрачи
од жалба.Течи сичко,
нека рони брегови ковани,
у темно заѕидан,
срце селско!Течи сичко —
цел свет да збере
и
и бреме што нема дур да се стопат.Течи сичко —
тече и влечеч
и тегне и влечечи
и влечечи
и надеж
и ковани, таговно, безгласна,
срце – жмурка
уста!Течи сичко —
ножеви, таговно — и наниза, таговно – со каракамен на гради!
Ти си — и нам оставаат!
Течи сичко — и нам низ срцето ни тага!Течи сичко —
и нам низ срцето ни, и нам низ срцето ни!Течи сичко —
чемце трепти!
А тука е —
гора, пуст свет!Течи и нам низ срцето ни!Течи сичко —
нешто живо заѕидан,
срце – и нам низ срцето ни.Течи сичко — што има —
лист!Течи сичко — што стои пред тебе —
цел свет да свети:
Тој ни остави,
срце – и нам низ срцето ни за мака, и за мака —
и за борба.Течи сичко —
срце – и нам низ срцето ни тече.Течи сичко —
срце – што стои пред тебе,
срце – пакоста што стои пред

# 12

Покрај ниви, покрај лаки
покрај сниските брегови,
вода тече – вода влече
селски с’лзи, селски маки
селски таги и јадови.Извор вода извираше
плодно поле наливаше –
плодно поле род народи.Ноќе чума ли одеше
плод од поле ли береше –
амбар селски пуст остана!Сонце светло ми светеше
гора ми се зеленеше
в гора пиле песна пее.Камен ли му в гради легна
стија ли го в коси стегна –
срце селско – векот тажно!Кој ја сипе кој ја роси
таја слана што покоси
по нивјето пшениците
по лозјето гроздовите?
Та се житце не зелени
та се грозје не румени,
та од пуста селска мака
аир нема дур од века?На кантар студен со туч го мерат
а можат ли да го измерат,
нашиов тутун – нашава мака
нашава солена пот!Од темни зори на утрини летни
до никоја доба на вечери зимни
тој гладно пие тагата наша
и потта и крвта и снагата ни.
Ж’лт – ж’лти прави лицата бледни
и ж’лта гостинка у градите носи.По утрини росни, по мугрите пресни,
наведени ничкум по полињата родни
зачмаени ние го береме.
Лист по лист кини
лист по лист нижи
лист по лист превртуј, притискај,
лист по лист милно, таговно реди
и на долга низа од капки пот
и надеж со клетва и зелена јад,
со корав поглед на очите матни
по кревките лисја ж’лтозлатни
прикаска горка на живот клет
нанижи безгласна а така јасна.Та незнаш ли?Денот ли дојде тој да се мери –
мерка му нема, а в градите длаби
без да се запре, без дно да најде
не тага а клетва, и во очите матни
и не сакајќи сама се дига
фуријата.Кантарот носи лисјето златно
а в гради луто далгите беснат
на ж’лтата мака – на ж’лтиот тутун
на ж’лтата пот на рацете ни!Не ли ти кажав,

# 13

В полноќ се над ним дрвјата
од жалба силна свиваа –
горските бистри езерца
в силна светлина светеа.И од ним – самовилите
една по една идеа –
од гроб до гроб го дигаа
јунак до јунак – на оро.И кога сите минеа
покрај врбата стушена –
делии се запираа
незнаен брат си викаа:„Ја стани, море јабанец
на оро со самовили!
Зора се зори – петлите
скоро ќе в село пропеат!”А тој од гробот тепкаше
дума врз дума чемерна: –
„Минете, браќа, врвете,
не сум ви лика – прилика!Кој умрел за татковина
и за човечки правдини –
каде вас, братко, не гинел,
со вас до векот живеел.Вие му песна пеете,
вие го с песна жалите –
така се сите раѓате
и така си умирате!А тука – зошто паднав ја?
зошто ме куршум прониза,
зошто ме земја притисна –
за кого лудо загинав?Кажете, браќа, кажете,
кажете – па поминете –
мене ме ништо не дига,
мојата смрт е – карасмрт!”Делии глави веднеа,
немеа самовилите –
тешко на тија, горко им
така што гинат на војна!Немеа – туку петлите
в селото веднаш писнаа –
самовилите в горите
с делии в раци лиснаа!Пусто остана полето,
пусто зазори зората –
чемрее в поле врбата,
чемрее – тажи непознат.Вчера си појдов, наминав
низ таја гора зелена
под тија буки високи
по ќилим сенки широки.Одев со глава замаен
наведнат, мртов, зачмаен,
одев со грутка на срце
и каракамен на гради.Одев со грутка на срце
и каракамен на гради.Деј гиди горо зелена!
Деј гиди водо студена!
Пилците пеат – ти плачеш,
сонцето грее – ти темнеш.Ако ги криеш коските
на дели млади јунаци
тука што лежат по тебе
за тија темни дубрави –

# 14

На Струга дуќан да имам
на ќепенците да седам,
да видам, само да видам
и на ќепенкот да умрам!Се к’ти ноќта црна!
Се р’ти карпа – мрак!
И петли в село пеат
и зората се зори –
над карпа в крв се мие
и темнината пие
силно
светнал
ден!Пробудете се морни

копачки и копачи –
на трудот
црн
народ!
Со мотика на рамо
за корка сува леб,
по патиштата стрмни,
по полињата рамни,
у вивналиов ден –
да тргнеме и ние
страдалници од век!На деда Богомил
земјата ровка, мека,
набабрена за род,
со страдна душа чека
ударите ни јаки
со мотиките остри
по троскот
пелин
трат!На работа!
На труд!Да прокопаме меко
полињата родни
афион, тутун, житце
да родат благородни.И по кривите вади
да пропуштиме води
за оризите млади
и зелени лободи.На работа!
На труд!Да роди род богат!
Да бликне живот млад!
На пепел троскот, пелин
во огин пламен јад!
Жилите да пуштат
корења длабоко
плодови да бликнат
високо, високо
слободно
на воздух!Ораме со рало
но земјата ни златна
колку е богата!На пепел троскат, пелин!
Во огин пламен јад!Да престане, да снема
тагата голема
за голиот живот
на човек
станал –
скот.И в таја мугра пресна
да екне дружна песна
на дружните удари –
та бијат срца млади
и растат силно гради
пребликнати со јад!Од сички маки тешки
не видовме бел ден,
а од солзи жешки
не стануе меден
нашиот живот!На работа!
На труд!Та не сме саде ние
та не сме саде тука –
ние сме по цел свет
безбројни
милиони,
на трудот
црн –
народ!Да биде честит денот
и првата ни стапка
у првиот ни век!
Ќе мине силен ек

# 15

В полноќ се над ним дрвјата
од жалба силна свиваа –
горските бистри езерца
в силна светлина светеа.И од ним – самовилите
една по една идеа –
од гроб до гроб го дигаа
јунак до јунак – на оро.И кога сите минеа
покрај врбата стушена –
делии се запираа
незнаен брат си викаа:„Ја стани, море јабанец
на оро со самовили!
Зора се зори – петлите
скоро ќе в село пропеат!”А тој од гробот тепкаше
дума врз дума чемерна: –
„Минете, браќа, врвете,
не сум ви лика – прилика!Кој умрел за татковина
и за човечки правдини –
каде вас, братко, не гинел,
со вас до векот живеел.Вие му песна пеете,
вие го с песна жалите –
така се сите раѓате
и така си умирате!А тука – зошто паднав ја?
зошто ме куршум прониза,
зошто ме земја притисна –
за кого лудо загинав?Кажете, браќа, кажете,
кажете – па поминете –
мене ме ништо не дига,
мојата смрт е – карасмрт!”Делии глави веднеа,
немеа самовилите –
тешко на тија, горко им
така што гинат на војна!Немеа – туку петлите
в селото веднаш писнаа –
самовилите в горите
с делии в раци лиснаа!Пусто остана полето,
пусто зазори зората –
чемрее в поле врбата,
чемрее – тажи непознат.Вчера си појдов, наминав
низ таја гора зелена
под тија буки високи
по ќилим сенки широки.Одев со глава замаен
наведнат, мртов, зачмаен,
одев со грутка на срце
и каракамен на гради.Деј гиди горо зелена!
Деј гиди водо студена!
Пилците пеат – ти плачеш,
сонцето грее – ти темнеш.Ако ги криеш коските
на дели млади јунаци
тука што лежат по тебе
за тија темни дубрави –
зошто ги таеш песните?
Зошто по тебе дрвјата
и на дрвјата гранките