Teaching Blaze Koneski - Session #1

We trained a neural network with Blaze Koneski’s writings.

Each time we collected autogenerated texts in different phases of the training procedure.

You can read and see how the trained neural network is learning and accepting Koneski’s writing style, gradually.

# 01

Укаже на фактот дека постојат многу малку информации за ова прашање кои не се точно познати во науката. Еден начин да се процени кои се неговите причини може да се поврзе со овој проблем е да се избере еден посебен начин. Според тоа, некои истражувања покажаа дека постојат значителни разлики во ставовите во врска со овие прашања со другите во поглед на нивната веродостојност. На пример, студија спроведена од страна на д-р Питер Браун (Robert Katson) во 2011 година во врска со појавата на “инкриминална инфекција” не наведува никакви причини за тоа. Други студии покажуваат дека некои истражувања покажаа дека многу причини може да се поврзе со нив. Сепак, постојат многу малку информации кои не се точно поврзани со тоа дали има некаква поврзаност со други студии или не, а сепак, тие не даваат никакви информации. Сепак, постојат неколку различни форми на кои може да се поврзе со одредена појава, вклучувајќи ги и оние кои се поврзани со “инкриминираните инфекции” – “инфлуенца” и “перутка” – и, во најдобар случај, “перутка”. Во оваа студија, во однос на овие истражувања, може да се идентификуваат повеќе фактори кои директно влијаат врз појавата на “перутка” и “перутка” кај децата (т.е. “перутка” и “перутка”, во поглед на нивниот број, возраст и пол, итн.). Понатаму, не постои никаква врска меѓу овие фактори. Исто така постои едно истражување спроведено од страна на д-р Браун во врска со овој проблем. Тој тврдеше дека со оглед на фактот дека тој зборува за многу различни болести во однос на тоа дали тие имаат свои причини, потребно е да се направи специјална студија и да се избере еден друг метод за да се утврди нивната поврзаност. Ова истражување беше објавено во декември 2007 година, а од 2012 година се продолжи со претходните истражувања. Со оглед на тоа што не се земени предвид сите релевантни информации за нив, тој не беше во можност да ги разбере причините за истите. Сепак, во врска со најновите истражувања, д-р Браун го сподели своето мислење во врска со други студии на оваа тема. Ова не ги вклучува сите познати теми на научна студија или информации кои не се директно поврзани со други истражувачи, а исто така не е потребно детално разбирање на карактеристиките на овој проблем. Така, тој објасни дека тие вклучуваат сите оние фактори кои не се директно поврзани со него. Тие едноставно го користат овој метод, во однос на други студии за определување на причините кои придонесуваат за неговата поврзаност со “веб-базирана” појава. Тој се согласи со оваа изјава, со што не се вклучени сите причини за кои научниците не можат да знаат кога станува збор за причините, но не се вклучени во “перутка”. Тој објасни дека причините се повеќе или помалку поврзани со факторите поврзани со појавата на “перутка” во врска со него (т.е. “идентична инфекција” не е во врска со неа). Сепак, тој го искористи овој метод и истакна дека постои можност да се направи анализа на овие фактори како што се: прво, затоа што тие можат да бидат причина за тоа, а потоа и причина за појавата на други болести. Особено, дека “се смета дека причина за појавата на “перутка” е недостатокот на информации добиени од страна на некои истражувачи. Во врска со овој вид на “перутка” се вели дека, по својата природа, овој вид на “перутка” не е толку карактеристичен за науката. Се смета дека овие фактори го одредуваат она што научниците сметаат дека е причина за појава на “перутка”. Имено, тие сметаат дека “се смета дека сите причини се заеднички за појавата на перута”. Сепак, како што тие ја опишаа појавата на “перутката”, постојат други фактори кои ги претставуваат причините за појавата на перутката. Особено, тие се наведени во однос на фактот дека тие се исто така причина за појавата на “перутката”. Покрај тоа, тие го користат и феноменот на “перутка”, бидејќи овие фактори имаат повеќе причини, вклучувајќи и некои “не-перутка” како што се “најголемите “многу”, и не можат да се најдат на друго место. Во секој случај, се смета дека “перутка” е резултат од тоа. Тоа не е ништо необично, бидејќи само по својата природа не е поврзана со оваа тема, во смисла, туку “перутка” е едно од тие фактори кои едноставно го претставуваат “перутка”. Некои истражувачи сметаат дека овие “веб-перутка” се поврзани со “перутка”. Сепак, многу научници, бидејќи некои луѓе можат да го изберат “перутка” затоа што оваа теорија е далеку по дефиниција. Како што е погоре забележано, постои оваа теорија, ние го сметаат овој “перутка”. Ако ги разгледаме резултатите оние кои се директно поврзани со нив. Што е од интерес за “перутката”, исто така, на друго, “перутка” не го третирам како таква. Некои истражувачи го нарекуваат ова, но, бидејќи тие се обидуваат дека тие немаат “поредуваат потреба”. Исто

# 02

копии од биографијата на Јане Задрогаз (1876-1907) и на Вангел Наумовски (1890-1907), како и на Ѓорѓи Трендафилов (1928-1931). Во 1919 година во Битола, по иницијатива на Д. Груев, како претставник на Првата група македонски ученици кои учествувале во движењето во Битолскиот револуционерен округ, ја формираат Народната федеративна партија (1893-1930). Од 1919 година активно се вклучува во партиските активности. За време на Првата светска војна активно се вклучува во подготовките и во акциите на Македонско-одринското ополчение. Во 1924 година е член на ЦК на КПМ и во 1921 година на Главниот штаб. Од 1919 година е член на Штабот на Македонско-одринското ополчение. По завршувањето на војната во 1919 година станува член на Централниот комитет на КПМ и станува секретар на Главниот штаб. Во 1925 година е уапсен од страна на бугарската полиција и се враќа во Македонија. Од 1924 година е член на Централниот комитет на КПМ, а од 1921 година до крајот на својот живот е член на ЦК на КПМ и претседател на Извршниот комитет на КПМ. По завршувањето на својата политичка кариера, останува во Македонија и работи во македонската организација “Македонско-одринското ополчение”. По ослободувањето на Македонија е еден од основачите на Македонскиот национален комитет. Во 1919 година е делегат на АСНОМ. Во 1923 година е избран за член на ЦК на КПМ. За време на Првата светска војна е секретар на Главниот штаб на НОВ и ПОЈ. Како член на Главниот штаб на НОВ и ПОЈ бил избран за делегат на Првото заседание на АСНОМ. Од март 1925 година бил делегат на Првото заседание на АСНОМ на кое било решено да биде избран за член на Главниот штаб. Починал во 1988 година. Се упокоил на 23 октомври 1990 година. (Поетска реч, Мисла, Мирчевска). Се упокоил на 29 ноември 1990 година во Скопје. На 27 декември 1991 година е поставен за секретар на Централниот комитет на КПМ и член на Главниот штаб на НОВ и ПОЈ. Загинува на 26 мај 1991 година. (По повод 50 години од ослободувањето на Скопје). Починал во Скопје на 27 октомври 1991 година. Тој бил погребан во својот роден град, на градските гробишта во Бутел. Неговите посмртни останки се наоѓаат во Скопје. Погребот е со сопругата, Марија и трите ќерки. Неговата сопруга е погребана во дворот на црквата “Свети Спас” на градските гробишта Бутел, близу црквата “Свети Спас”. Во негова чест се закопани и посмртните останки на неговите најблиски. Во негови спомен е и мавзолејот на претседателот на Републиката. Погребот се состои од два дела: златен медал и бронзен медал со ликот на претседателот Глигоров. Во нив се запишани неговите посмртни останки. На неговиот гроб се изложени голем број негови предмети, предмети и предмети кои останале во сеќавање на неговиот син. (Дод. Б. Тито) Уапсен е како пријател на Македонија. Погребот е закопан во дворот на Собранието на Република Македонија. Починал на 27 април во Скопје на 9 ноември 2010 година во 12 часот, со крепко цвеќе. Неговиот гроб е во црквата “Свети Петар и Павле” во Скопје. Посмртните останки се закопани во дворот на Собранието на Република Македонија. Неговиот гроб е на гробот на неговиот брат во Бутел. Бил погребан во гробиштата “Тодор Александров”, каде се чуваат неговите посмртни останки. Неговите останки се чуваат во Заводот и Музејот на Македонија. Во негово време, во Скопје, е изграден меморијален парк посветен на неговото почивалиште. Во 2000 година од страна на владата е подигнат паметниот споменик. Во близина на гробот на претседателот Борис Трајковски, во негова чест се погребани неговите посмртни останки. Со неговото семејство и со сопругата беше кремирано свежо цвеќе на гробот на претседателот на Република Македонија. Во Алејата на великаните на АСНОМ на спомен-куќата на паднатите борци се наоѓаат повеќе фотографии од негови најблиски. На гробот на претседателот на Република Македонија, претседателот на Собранието на Република Македонија, Борис Трајковски, делегација на Собранието и делегација на Собранието на Република Македонија, делегација на Владата, од државните органи и институции. Пред споменикот на претседателот на државата, г-дин Борис Трајковски свечено беше погребано телото на Борис Трајковски. Погребот беше положен во црквата “Свети Климент” во кругот на народни херои. Посмртните останки беше погребан во Алејата на градските гробишта во Скопје. Неговото тело е ставено во неговиот гроб во кругот на народните гробишта во Бутел, а на гробот на Република Македонија. Со положбаниот посмртните останки се положи во црквата “Свети Кирил и Методиј” со Орден на гробот на претседателот на Република Македонија. За овој гробот на претседателот на Република Македонија, Борис Трајковски, претседателот на Република Македонија, г-дин Бранко Бочваров и на гробот, Претседателот Глигоров, претседателот на Собранието на Република Македонија, претседателот на Собранието на Собранието, г-дин АСНОМ. г-дин Бранко на Собранието. Д. Ченто, во негова чест на АСНОМ. Македонија, беше положедел на гробот на 24 мај 11 декември 2008 и на 11 мај 2006 година на гробот. На 30 октомври година, со негова титула во Скопје на Градда. Мајка

# 03

коагулите на сцената се прикачени на сцената за да се биде луд. Тие се држат за рака, и на сцената се држат до една силна песна: жалосна песна! Во хор се држат трихватa хорнитанки на сцената. хорните држат музика в рака, со надеж дека ќе ја видат сцената. хорните не се држат за рака. хорните не се држат за рака, и на сцената се држат едно силни, измазнети тонови. хорните не се држат за рака. хорните не се држат за рака. хорните не се држат за рака, и на сцената се држат едно измазнети тонови, и на сцената се држат едно силни. хорните не се држат за рака, и на сцената се држат едно силни, измазнети тонови. хорните не се држат за рака. хорните не се држат за рака. хорните не се држат за рака. хорните не се држат за рака. хорните не се држат за рака. хорните не се држат за рака. хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака. хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака! Тие се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака! Тие се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака! Тие се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорните се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорните не се држат за рака! хорни држат за рака! Тие се држат за рака! хорна, се држат за рака! Јас сум само човек – тоа е мојата прва љубов! Јас би сакал да знам дека хорните не се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! хорните не се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Јас ги потјмат – велат дека е можно да се биде луд! хорни се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Јас тетови ги држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака. Тие се држат за рака. Тие се држат за рака! Тие се држат за рака. Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака. Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака. Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака. Тие не се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие не се држат за рака! Тие не се држат за рака! Тие се држат за рака. Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие се држат за рака! Тие

# 04

И не е можно да се збогата, зашто ако си се нашол во срцевината, сетилна, знај: црни вечерни села, црни вечерни села, црни вечерни пролетни полиња, црни ноќни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња.
За тоа што се случило на таа станица, сетилни и црни вечерни села, сетилни и црни пролетни полиња, сетилни и црни вечерни села, црни вечерни села, црни вечерни села, црни вечерни полиња, црни вечерни села, црни вечерни села, црни вечерни села, црни вечерни полиња, црни вечерни села, црни вечерни села, црни вечерни полиња, црни ноќни полиња, црни вечерни пролетни полиња.

За тоа како се измешале прстите, сетилни и црни страни.

Не се сите сетилни и црни страни.
Излези надвор од таа станица, сетилни и црни вечерни села, црни вечерни полиња, црни вечерни полиња, црни вечерни села, црни вечерни полиња, црни вечерни села, црни вечерни полиња, црни ноќни села, црни вечерни села.
Ако си го нашол умот во срцевината, сетилни и црни вечерни полиња, сетилни и црни вечерни села, сетилни и црни пролетни полиња, сетилни и црни вечерни села, сетилни и црни вечерни села, сетилни и црни вечерни куќите, црни вечерни села, црни вечерни полиња, црни вечерни села.
Во часот кога си се нашол, сетилни и црни вечерни села, сетилни и црни вечерни полиња, сетилни и црни вечерни полиња, сетилни и црни вечерни полиња, црни ноќни села, црни вечерни полиња, црни вечерни села, црни вечерни пролетни полиња, црни вечерни полиња, црни ноќни села.
В поле во ноќ се штурил сетилно и црни вечерни полиња, сетилни и црни вечерни села, црни вечерни полиња, црни вечерни села, црни вечерни села, црни пролетни полиња, црни вечерни села.

О таа разделеност и неизвесност што ја дели со човекот и со лавот, сетилни и црни дни пролетни полиња, сетилни и црни вечерни полиња, сетилни и црни вечерни села, црни ноќни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни вечерни полиња, црни вечерни пролетни полиња, црни вечерни полиња, црни вечерни села.

И не е можно, оти си се нашол во срцевината, сетилни и црни вечерни села, сетилни и црни дни, сетилни и црни пролетни полиња, сетилни и црни вечерни села, сетилни и црни пролетни полиња, сетилни и црни вечерни очи, црни вечерни села, црни вечерни села, црни вечерни села, црни вечерни пролетни полиња, црни ноќни пролетни полиња, црни вечерни села, црни ноќни пролетни полиња, црни вечерни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни вечерни полиња, црни вечерни пролетни полиња, црни вечерни села, црни вечерни села, црни вечерни села, црни вечерни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни ноќни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни вечерни села, црни вечерни пролетни полиња, црни ноќни села, црни вечерни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни вечерни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни вечерни села, црни вечерни села, црни пролетни полиња, црни вечерни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни вечерни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни вечерни села, црни пролетни полиња, црни вечерни пролетни полиња, црни вечерни пролетни полиња, црни вечерни села, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни вечерни села, црни вечерни села, црни пролетни полиња, црни вечерни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, влажни шуми, црвени крв, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња, црни пролетни полиња

# 05

агрозувачки дени да се има стаена в библиотека. Неможеш по сокаци да прошетајш од кајсијата, од кајсијата, до дуќанот. А ноќе кога ќе ти се сложиш пак со штуро, тогаш оди в библиотека. Ќе ти се сложиш како животот да си го живеел на друга страна. Ќе ти се сложиш како животот други гобата и младоста други ги уште ја стискаш. Сега сетиш на твојот живот други пак таа на друга страна. Боже ти можеш да си пригодувал од срце, в срце и душа. Јас би те познал како изворче – изворче на изворче. Но колку пати сме минеме како река. Ќе ти стават ракавица да се напиеш од ракав. Да не е оваа речна става, наслушуваш како в бескраен пир. Ќе ти стават ракавица на срцево, под малтерот од ракав. Ќе ти стават ракавица да се напиеш. Ќе ти стават ракавица на срцево. Зар може младоста други да ја фатиш со надеж дека ќе ти се сложиш како животот други не. Ќе ти стават ракавица кајсијата. Ќе ти стават ракавица. ќе ти стават ракавица кајсијата. И в бескраен пир. Да не е оваа река, тогаш оди в библиотека. Ќе ти стават ракавица кајсијата. Ќе ти стават ракавица кајсијата. И слушаш како животот други гобат. Ќе ти се сложиш како животот други го стиска. Ќе ти се сложиш како животот други гогоднчува. Ќе ти се сложиш како животот други гожи. Ќе ти се сложиш како животот други гогата и младоста други не. Јас би те запрел како изворче. Ќе ти се сложиш како животот други го после. Ќе ти се сложиш како животот други гогата и младоста други ги уште ја стискаш. Јас би те заѕидал како изворче. Ќе ти стават ракавица на срцево. Ќе ти се сложиш како животот други гобат. Ќе ти се сложиш како животот други гогата и младоста други ги веќе стискаш. Ќе ти се сложиш како животот други гочи. Ќе ти стават ракавица на срцево. А навечер во дворот скришно застануваш. Ќе те викне некаква стара ракавица. Ќе ти стават ракавица на срцево. Ќе ти стават ракавица на срцево. Ќе ти стават ракавица на срцево. Ќе ти стават ракав да се напиеш. Ќе ти стават ракавица на срцево. Ќе ти стават ракав да се напиеш од срцево. Ќе ти стават ракав. Ќе ти стават ракавица кајсијата. Јас ќе ти стават ракав кајсијата. Ќе ти стават ракав кајсијата. Ќе ти стават ракав да се напиеш. Ќе ти стават ракав. Ќе ти стават ракав кајсијата. Ќе ти се сложиш како животот други гожижи. Ќе ти се сложиш како животот други гошават. Ќе ти се сложиш како животот други гошават. Ќе ти стават ракав кајсијата. Ќе ти стават ракав кајсијата. Јас ќе ти стават ракав кајсијата. Ќе ти се сложиш како животот други гогата. Ќе ти се сложиш како животот други гожиш. Ќе ти стават ракав кајсијата. Ќе ти се сложиш како животот други го носат. Ќе ти се сложиш како животот други го стискаш. Ќе ти се сложиш како животот други го вадат. Ќе ти се сложиш како животот други го газат. Ќе ти се сложиш како животот други го газат. Ќе ти се сложиш како животот други го вадат. Ќе ти се сложиш како животот други го газат. Ќе ти се сложиш како животот други го вадат. Ќе те сложиш како животот други го газат. Ќе ти се сложиш како животот други го газат. Ќе ти се сложиш како животот други го вадат. Ќе ти се сложиш како животот други го вадат. Ќе видиш како животот други го газат. Ќе ти се сложиш како животот други го газат. Ќе можеш се. Ќе можеш да можеш се, ќе можеш да се сложиш како животот други го носат. Ќе можеш се, дојди како животот други го вадат. Ќе можеш се. Ќе можеш да се сложиш се како мене. Ќе видиш како тебе што си, како нас го да си се спомниш. Ќе можеш се, како нас и како мене ќе го знам. Ќе можеш се сложи се како мене. Ќе можеш се и како ќе можеш се. Ќе имаш верба, таков ќе можеш се. Ќе имаш верба како тебе, како мене ќе можеш да ја имаш твојата света рака како нас ќе се сака. Ќе можеш се. Ќе можеш се сложиш. Ќе можеш се сложиш како себе, таа ќе ја да ја следиш. Ќе можеш да се сложиш како и како ќе се

# 06

Ветувам –
јас сакам –
и со спокојство животот мој да е се појавен.
Јас сакам –
со рачињата твои –
јас сакам –
од овој поглед
исти како и јас, со радост, со видокругот, со видокругот, со спокојство.

Очиве ми се мили –
јас сакам.
А правам љубов –
и со неа сум се бавел.
И оди, бачи ме, бачи ме.

Се што сакам не е само да те гушнам
за твојот роден крај,
далеку некаде надвор од умот мој е
од полезна, далечна, далечна, далечна, далечна, далечна.

И слушаш ли песна, ти се смееш и плачеш?
Со песна си се нашол, си се смешкаш.
И ти се смееш и си плачеш.
И сети се –
јас сакам –
се шириш пред тебе како изворче –
јас сакам се да сторам.

И слушаш како пее твојата песна:
јас те сакам.
се бакам –
јас сакам и со таа песна си се бавел.

Јас сакам –
со рачињата твој да е се појавен.

Тоа е мојот живот, се што сакам е појавен.
Јас сакам –
се што ќе ми каже, си минам, се што сакам е само да те гушнам.
Јас сакам –
со видокругот, со спокојство –
се сакам –
очиве како и јас, со радост, со видокругот, со видокругот, со видокругот, со спокојство.
Со среќа те познавам.
Немој да си кажеме –
очиве ми се мили, јас сакам –
од овој поглед што си го барам, далечна, далечна, далечна.
Јас сакам –
очиве ми се мили.
Јас барам –
се што сакам –
се што сакам и што ми се општината и животот мој.
Очиве ми се мили, т.е. мило ми е што те гушнам.

Очиве ми се мили, мило ми е што те гушнам.
Тоа е мојот живот мој, и што ми ветувам дека ќе те гушнам.

Ти си ми – леб сакам, си ми дал, ти си ми дал –
како и јас, те сакам многу, многу.
Те љубувам –
се што треба да си кажеме,
очиве ми се мили.
Ти си ми – леб сакам, ти си ми дал, те сакам многу.
Ти си ми – леб сакам –
се што си ми дал.
И ти си ми – дете мое.
Очиве ми се мили –
нашата душа ти е мила.

Јас сакам и ти да си – сакам, љубов, мило ми е.

Очиве ми се мили – ти си ми дал – јас сакам.

Во искреста игра – се гушнав во тишина.

Очиве ми се мили –
исти ми се мили, мило ми е, мило ми е што те гушнав во овој поглед.
Очиве ми се мили, мило ми е што те сакам.

Очиве ми се мили.
Те сакам.
Очиве ми се мили.
Ми се мили.
Со вас зборам.
Во тебе е се, мило ми е.
Со тебе те сакам.

Ти си ми – мое!

И јас сакам да те кријам.
сакам да те гушнам.

Ти си ми – ми треба мене.
– да ме сака!

Ти си ми – ми треба тебе.

Срце што си ми – ми треба.
Очиве ми се мили.
Очиве ми се мили.
И јас сакам да те гушнам.
Се што си ми рекол, јас сакам да те гушнам.

Во нас е.
И знај ми, сине, тоа е –
исти ми –
да те љубам.
Ти си ми – сакам да те гушнам.

Очиве ми се мили, мило ми е.
А речи ми – сакам да те гушнам.

Во нас е – сакам да те гушнам.
Не сакам да те љубам.

Срце ми е мило!

Очи ми се мили.

Те љубам.

И дне ми е, мое е.”
И ти се -сти ми – сакам да те гушнам.

што си ми, сакам, сакам да те љубам.

Те сакам да те љубам, сакам да те гушнам.

Во нас е

во, што

# 07

зраците месечев зрак, денот се дели. Не може човек да види како ден кога изгрева.
Тебе во утроба се слева и гасне,
како во ноќ, меко и кално.
Како сон кога те нема,
плаче кога ќе изгрее.
Јас денот не го љубам,
ти нема среќа, ти не се губам.
Се шириш пред мене како во глувчешка дупка,
со ѕвездено чело –
портата ти се крева.
Сиракот ѕвезден, јас го љубам.
Јас денот го љубам, сонот се дели.
Ти не можам да гледам,
сиракот ѕвезден –
портата ти се крева.
Кој сон што ќе го љубам,
како во ноќска да те нема,
портата ти се крева.
Јас денот го љубам, те нема.
Јас денот го љубам, како во ноќска.
Ти не треба, јас не сум го љубам.
тебе во ноќска.
Јас денот го љубам.

Јас денот го љубам, ти не се губам.
Твојот сон нема среќа, тој не изгрева.
Јас денот го љубам, ти не се губам.
Јас денот го љубам, те нема.
Јас денот го љубам.
Твојот ден се слева и гасне,кога ќе изгреат
в’ните бои,
со ѕвездено чело –
а навечер те нема.
Не вели ништо арно, зашто денот е широк.
Јас денот го љубам.
Јас денот го љубам.
Јас денот го љубам.
Не вели ништо.
Јас денот го љубам.
Јас денот го љубам.
Јас денот го љубам.
Јас денот го љубам.
Јас денот го љубам.
Јас не љубам, јас не знам каде,
што, зошто, што, што… Но денот го љубам, јас го љубам.
Јас денот го љубам.
Јас денот го љубам.

А денот го љубам.
Јас не го љубам, велат – сонував.
Јас денот го љубам.
Јас денот го љубам.
Далеку сум…
јас го љубам. Јас не го љубам.
Јас го љубам.
Ти не го љубам. Јас го љубам.
Јас не го љубам.
Далеку сакам. Јас го љубам.
те ме, јас го љубам.
А животот го љубам.
Далеку сум… овој ден ечев.
Не вели никогаш.
Не вели никој. Јас сакам да љубам,
љубов што рони.

Јас не љубам. Јас го љубам. Јас не сакам солзи. Јас не љубам. Јас го љубам. Јас го љубам.
Тоа не е љубов. Јас не сакам солзи. Јас го љубам.
Не вели никогаш. Јас не љубам. Јас не го љубам. Јас не сакам солзи. Јас не сакам солзи. Јас не сакам солзи. Јас сакам солзи. Јас не сакам солзи. Јас не сакам солзи. Јас не сакам солзи. Јас не сакам солзи. Јас сакам љубов.
Не сакам солзи. Јас не сакам солзи. Јас не сакам солзи. Јас сакам солзи. Јас сакам љубов. Јас не сакам солзи. Јас не сакам солзи. Јас не сакам солзи. Јас сакам солзи. Јас сакам да немам солзи. Јас сакам љубов. Јас не сакам солзи. Јас сакам солзи. Јас сакам солзи. Јас не сакам солзи. Јас сакам љубов. Јас сакам љубов. Јас сакам солзи. Јас сакам да живеам. Јас сакам да живеам. Јас не сакам солзи. Јас сакам љубов. Јас не сакам солзи. Јас не сакам солзи. Јас сакам љубов. Јас сакам да те љубам. Јас сакам да живеам. Јас сакам да живеам. Јас сакам да живеам. Јас сакам. сакам да те сакам. Јас сакам да те сакам. Јас не сакам солзи. Јас сакам љубов. Јас сакам љубов. Јас сакам љубов. Јас сакам да те сакам. Јас сакам да те сакам. Јас не сакам солзи. Јас сакам солзи. те сакам да те сакам. сакам да те сакам. Јас сакам љубов. Да најдам. Јас сакам љубов. Јас сакам да те сакам. те сакам. љубов. Ќе те сакам. Јас сакам да те сакам. Јас сакам да те љубам. Јас сакам да те љубам. Јас сакам. Јас сакам да те сакам. сакам. сакам љубов. јас сакам да те сакам. сакам да те сакам. Јас сакам да те сакам. Да те сакам. Ќе сакам. сакам да ме сакам. Ќе сака да те сакам. Ќе те сакам. љубов. јас сакам. Тие сакам да те сакам. сакам. молам сака да те сакам. сакам. Јас сакам да те сакам. Јас сакам да те сакам. љубов. И да те сакам. Ќе те сакам. Тие сакам да те сакам. Ќе го сакам. сакам да те

# 08

# 09

Исуса… И зошто веднаш се врати во родниот град, кај мене згасна едно чувство, дека општината тука е уште прва… Штом срце ми е сакано,
јас пак ќе те гушнем,
а ти ќе се радувам,
јас пак ќе те гушнем…

Ти си истата младост –
и колку што се трудам, таа ти си истата младост –
што ќе стоиш на Газибаба, на Газибаба, Газибаба…

… И никој не те гледа…

Притивна…

Ти си истата младост –
од дните млади и скромни,
од многу мали години
до небо ѕвездено
и пак се в туѓина,
со многу бои и игри.

И оди си пак во град –
јас сам – сам, сам, сам… И си викаш –
Сиротеченце –
по исти пат…

И оди си – сам, сам… И пак сам… И се срамиш од сé

што било,
како да ти стават рачињата мраз во срцево –
но лудо си – сам.

И самошприроденче -Ти после тебе – сами…

И самошприродна лика!

Ти мајко наша
машенце – да си кажеме ти – сами!
Сиракот си ти – сам!

А сега пак

и тебе како галамата ти се смеестуваат
во своите гради…

И пак на друга страна…

И пак како галамата ти се смееш.

Сиракот ти се смееш
како да те сака,
се смееш како изворче –
и како изворче – се сетив на срцево –
со опавче – ломна стреа
тој ден
за твојот гроб.

Сиракот ти се смееш како изворче,
како изворче – спас од твојта тага.

И пак самошприродна лика –
тој што го гледа твојот гроб,
тој што го гледа твојот гроб –
тој што го гледа твојот гроб –
се смее како изворче –
а ти се смееш како изворче.

И пак те – самограб црн,
а толку опиен, таговен – се срамиш од своето минато,
со толку жар и верност како и ти,
како и ти.

Очи, те молам – дојди пак, ти – в туѓина!

И ти се смееш како изворче –
се смееш како изворче –
и се смееш како изворче,
како изворче – како изворче,
како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче.

Теа – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче, како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче.

Немој! Ќе имаш зазор – како изворче, како изворче, како изворче – како изворче, како изворче – како изворче – како изворче.

Очи – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче.

Очи – како изворче – како изворче, како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – изворче – како изворче, како изворче, како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче, како изворче – како изворче!
И ете како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче – како изворче!
– како извор

# 10

пострашна за нив љубов, веселба.
Се вели: час на тага и тага.
Сине мило, земјо, многу ке се жалам.
И како се враќа видот,
како се смирува,
се смирува,остава душа – се смее,
се смирува.
Не цвеќе – како се враќа,
како се смирува?
Надвор се пее:
Се смирува, земјо, се смирува,
се смирува, слабее,се смирува.

Се смирува, земјо, се смирува.
Од овој разговор се роди оној стих:
Навечер во сонот се лее,
зар зеде, земјо, се врати, земјо, се смирува,остава душа – се смирува.
И како се смирува,
се смирува,
се смирува, јер не се смирува,нема радост!
Кажи, земјо, се смирува, се смирува, се смирува.
И како се смирува,
се смирува, се смирува.

И како се смирува,
се смирува, се смирува, се смирува.

се смирува.
И како се смирува,
се смирува,
се смирува, се смирува, јер не се смирува, се смирува,остава душа – се смирува, се смирува, се смирува.
Леги – се вели:
Не цвеќе – се смирува.
И како се смирува,
се смирува,
се смирува, се смирува,може да се сака.
Оган – се смирува, земјо, се смирува.
Оган – се смирува, се смирува, се смирува, се смирува,остава душа – се смирува.

И како се смирува,
се смирува,
се смирува, се смирува, се смирува, се смирува.
Во овој стих се зборува за срце и мака,
како се смирува, се смирува, се смирува, се смирува.
се вели:
се смирува, земјо, се смирува, се смирува.
се смирува, се смирува.
се смирува, се смирува.

За цела година

Се вели:
Во овој поглед од овој стих може да се каже – многу ке се смирува, се смирува.
И како се смирува,
се смирува, се смирува, се смирува, се смирува.
тече благо – се смирува.
Тежи, земјо, се смирува, се смирува, се смирува.
Леги – се смирува, се смирува.
Не се смирува!
Но место се смирува, се смирува, се смирува.
Од овој стих се слуша.
ртвор е – спас.

Во овој стих е јасно – се смирува, се смирува.
Сите страни се преграбувуваат.
Аспи – што да кажеме?
Се смирува, се смирува.
Во овој стих – се смирува.
Ветрови – се смирува, се смирува.
Аспива – се смирува.
Чудна е оваа штурка – се смирува.
Се смирува.
Не треба да се очајува.
Не треба да се смирува.

Демe да се смирува.
Демe да се смирува.
И ако се смирува, се смирува, се смирува, се смирува.
И ако не сака и ако може – да се смирува, се смирува.
Да се смири не е многу – што да кажеме?
Не!
Да се смирува, се смирува!
И само тогаш може да се врати.

Да се исправи.
Би сакал уште еднаш да си оди.

О време, тоа да се смири.
Не, баш послатко!
Јачи насекаде – без спомен, се слуша.
И без спомен и слава овој стих позлатен вик ќe се врати.

Да се врати, се вели,
и не дарувај се, исправи го!

Но дали има луѓе што ги убиле?
И кај е можно?
Кажете, мајка, тоа не го бара, тоа е друго.

Ветрови – секој има удел во твојот живот.
И ако можеш – можеш да се вратиш, дојди кај нас, дојди кај нас, дојди кај нас, дојди кај нас.
Кажи, смири се.

И ако можеш – кажи за себе кажи – можеш да си ја вратиш.

И ако си се вратиш – можеш уште една година, кажи му – не чекај за себе, дојди пак!
Не тишина, таа ќе се врати!
Со сонце животот жива, мајка се губи.

По вечервено би живеел.

И ќe се врати.

И само живеј како жива.
И ѕвезди се врати се, излези брзо.
Кажи, се смири се, мајка бде, дојдиј брзо си.
Не пристапиј во живот
Кажи.
И ако можеш се врати, се молам.
За тебе ќe си глуваме, дојди.
Во тивка
И ако си се врати, речи на нас, се молам, дојди со неа, смири

# 11

А тебе в грло те чекал трепетлика,
приквечер те чекал трепетлика.

А тебе те чекал трепетлика
места во душата,
како да ме бакна,
скриен ужас,
и со ужас на срце да си гледал.

Јас не велам: ти си уште жива, младост, младост,
што ќе бидеш,
јас те барам.

О, девојчице, што ќе те минам,
не сум сива.

А тебе те чекал трепетлика, душа ти да ми земеш душа.

Твојот татко:

Да не бидам,
што ќе ти кажам.
Не!
Не, што ќе ти кажувам,
срамотен!

Но зошто веднаш?
Си станал, си станал,
цел час се сончал,цел час се надитил,
како да не можеш да ме сетиш.
Но зошто веднаш?
Не! Тие втори години во мојот живот не ми биле сонувачки
со иста сила како и во времињата во кои што живеам.
Си имал една насмевка и една мисла,
од коприна плашт и цвеќе.

Јас минам низ град,дош тура, штуро,се спомнив,
а денот беше пролетен.
О, сине ти се молам, мајка ти да ми дадеш душа!

Не, мајка ти си ми, татко ти.

Со ужас на срце се штуро,ај си ме, мајка ти,
се спомнив.

О, мајко наша, Мајко наша,
нашата прва љубов што ме роди,
ти реков.
Сиракот е твој, заден,Трепет е твој, заден.

Ти мајко наша!

Со поглед малце се преливаш
со тебе,
со очи полни,со очи светнати,со очи светнати,со очи светнати,со очи светнати, со душа на чело, со душа што си ја видел.

Не! Тие
местаа на неа се
блиску,пак си ги видел, си сетил.

О, мајко наша, Мајко наша!
А ти си уште жива.
А срцево е,
ти си уште жива.

Не, што ќе ти кажеме?
Со очи полни,со очи полни,со очи полни,со очи полни, со поглед што си го видел, со поглед што си го гледал, со поглед што си го видел, со мисла што си ја видел, со поглед што си ја видел, со душа што си ја видел, со поглед што си ја видел, со поглед што си ја видел, со поглед што си ја видел, со поглед што си го видел, со поглед што си ја видел, со поглед што си ја видел, со поглед што си ја видел, со поглед што си го видел, со поглед што си ја видел, со поглед што си ја видел, со поглед што си ја видел.

А тебе те чекал

од некаков израз,
од некаков израз што си го видел,
со очи што си го видел.

А сега болен сум, што не сакам?
Се плашам!
Ти што си спомнил, сине, ти што си сакал да ме изусти.

Не, сакам да те знам
како што си сакал, ти што си ја видел, што си ја видел, со очи полни гради, со глас што си го видел, со лик што си ја видел, со поглед што си ја видел, со поглед што си ја видел, со очи полни гради полни, со поглед што си ја видел, со поглед што си ја видел.

Не!
Игролетни очи, немирни очи што си ги видел,
нани, со очи полни, со очи полни, со поглед што си го видел, со лик што си ја видел, со верба што си ја видел, со глас што си ја видел, со душа што си ја видел.

Ни зори
Зошто те гледам, ти што си видел, ти што си го видел!

Но што си рекол?

чката:
Ти пошто си уште жива, што си се видел, што си ги видела?

Но – што си рекол, што си спомнил, како си ме видел, што си видела, како сте ги видел, како сте се тие низ твојот лик
што си ги видел, на сон што си ги видел,
што си ме видел, си ми дал?
Не знаеш само да те знам, сине ти си ја видел, како те гледам.
Не, што си тука, како што си ја видел, ми таков и со очи полни гради, в очи ти си ме гледа, како си ме нас.
Не

# 12

Гледав и како некој со тажна верност се смее.
Очиве ми се смеат, смири, смири, смири, ми се смееш.
За малку ќе се вратишквечер, ми се смееш.
Те молам, враже, бацуј ме.
Од срце ми е: мајка ти ќе ти се смее!

Очиве ми се смеат!
Главно во слога ми е: ти имаш татко да трае.
Со поглед малце се радувам.
Те молам, враже, бацувај ме.
Од срце ми е: татко ти ќе трае.
Нели сум ти смртта згасна
мажена.
Едно е поет да трае, едно е поет да трае.

Јас немам право да те гушнам.
Јас немам право да те гушнам, сакам љубов да трае.
Очиве ми се смеат, потисливи се, разлабави се, разлабави се.
Очиве ми се смеат.
Мисли на мене!
Очиве ми се смеат. Тие солзи што ми се вкрал, ми се смеат.
Очиве ми се смеат.
ми се смеат.
Очиве ми се смеат. села, гробишта ми се смеат.
Со малку луѓе сум блиска.
Нели сум за нив!
Со малку нешта што ми се смеат!
И пак ми се смееш.

За тие црни гробишта би ми се гушлиле!
Јас би те видел како се смееш.
Јас би те познал.
Знам колку си ми се смееш, мило ми е што те препознав тебе.
И знај: денес ми е денот, младост мое е.

Едно е поет да трае, едно е поет да трае.
Едно е поет да трае, едно е поет да трае.

Со збор страшен, едно е поет да трае.
Јас би те видел само како те гали.
Во светлината на ноќта те препознав.
Јас сакам да те гушнам, да те гушнам.

Јас би те видел како те галат.
Се смееш.
Листот е пламен, јас би те видел како те галат.

Очиве ми се смеат.

Очиве ми се смеат. Тие солзи што ми се вкрал не само што ми се смеат, мило ми е што те минам.
Очиве ми се смеат.
Очиве ми се смеат. Тие солзи што ми се радувам се пречистуваат.
Очиве ми се смеат.
Очиве ми се смеат.
Очиве ми се смеат. Без нив не би можел да живеам.
Очиве ми се смеат.
Очиве ми се смеат. Без нив не би ми се смеат!
Очиве ми се смеат.
Очиве ми се смеат.
Очиве ми се смеат.
Излези ме.
Очи, враже, враже, враже, громотен ме.
Очиве ми се смеат.
Очиве ми се смеат.
Ми треба другар.
Со вас зборам.
Очи, смири се.
Очи, глувам!
Со вас зборам.
Очи, глувам!
Очи, глувам!
сти ми се, само не тишина.
Очиве ми се смеат.
Очи!
И само не тишина!
Очиве ми се смеат.
Очи, само не тишина.
Очиве ми се смеат.
Очи!
И само не тишина.

Спомни ме, само не тишина.
Очи!
И само не тишина.
Очи!
Но нема тишина.
Очи!
Очиве ми се смеат.
Учи ме, мајка ми сака и жалосна!
Очи!
И само не тишина.
Очи, нема тишина.
Учи ме, само не тишина.
Очи!
Очи мај!

Очи ме, мајка ми, мајка ми, само не тишина.
Мирно, тоа не грее.
Очи!
Не тврда!
И само не тишина!
Ја ми иде!
Не ми е целата.

И само не тишина!
на твојот гроб не би идам.

Очи ми се пречи.
Очи!

Учи ме, мајка!
Не тврда!
Но тебе не молам да те заборавам.
Јас што да те заборавам.
од нас што

# 13

стероидив тих и плавен на шалот,
тој блесок црн и мигновен в очи,
но сепак таа разделеност крајна,
ах сепак таа случајност на сето –
па зошто трешти црна веда в срце
како во глуждот на самотен даб.

молам запри, не пристапуј близу,
ме граба веднаш сепобеден ужас
и колку да се твојте стапки леки,
јас страдам – божем на срце ми газиш.
О тоа пат е на тага и есен
што рони лисја како тихи солзи,
и дека уште прва љубов немам,
те молам запри, не пристапуј близу.

што си ти – ми нема среќа,
сум темно жеден да те гледам,
сум горко морен да те следам.
О таа штура, штура близост!
Јас минам низ град, лутам в поле,
јас барам тивко и скришно место.
Но таму стои трепетлика
со молскав трепет на твојте плeќu,
пак пред тебе сум јас темно морен,
сум пред тебе – ми нема среќа.

како мреам кога те гледам,
не знае никој, ниту ќе знае.
Тоа е подла жед – ќе речеш.
Тоа е потез на жедна рака
до ѕвезден предел – јас ќе речам.

можев да те грабнам како змев
со силни вилни ветришта и мрак,
па макар колку омразен и грд
и свесен дека пак презрен ќе бидам,
но барем сиот опиен за час
од силата на таков грабеж див.

се тие испрчени гради,
кај е оној смел и широк чекор,
кај сте нади, кај сте слатки Нади.
зар да трае само горчлив прекор?

Кај е оној поглед жив што гори
како в мрака огневита трага,
кај сте зори, сонувани Зори,
зар да трае само скришна тага?

Нова младост нашата ја втори,
матуранти пак во паркот учат,
а навечер викот им се ори,
низ корзото како река бучат.

Пак го гледам оној широк чекор
во идноста напред: ура! ура!
Лептир-машни, вас чудо ве чека!
Ах да не е оваа матура!

немај зазор од мојве очи
кога те следат со тажна верност:
тие се скромни зографи само
тие се мајстори кротки од Гари
во чудно дело внесени сосем:
тие ти коват позлатен опков
околу твојата света лика.

гучке
страсно грлено зборување,
Гугучке
преграб црн околу вратот,
Гугучке
жедост за крилато милување,
Гугучке
жал за милиот и братот.

којшто толку време мина
под малтерот на ѕидот мрачен,
пак слободен си в простор зрачен
– о сине тих на мисла сина –
со живот пак ти гори видот
и зори како небо ѕидот.
Но таа лика што се крие
под малтерот на мојте гради
и – утеха од дните млади –
по убост како сестра ти е,
не, нема мајстор да ја спаси,
со мојот живот ќe се згаси.

сакам се да знам,
јас тебе те сакам
не, мој сине.

сакам се да знам,
јас тебе уште за прва љубов немам,
ти што те стискам толку!

Во први зори те ткам,
сум темно жедна, далечна на шалот,
сум горделива на шалот,
сум горделива на шалот,
сум горко жедна запри, не пристапуј близу,
во пред тебе – ми нема среќа.

што те стиска само ти крие
сум горко морен да те следам.

сакам се да знам
што те стискам толку често,
јас те сакам многу,
не како галаба в рака да те следам.

сакам се да знам
што те стискам толку пати?

сакам се да знам
јас сакам се да знам,
јас тебе уште за прва љубов ти зборам.

Јас те сакам многу,
јас те сакам се да знам,
јас те сакам се да знам,
јас сакам се да знам.

сакам се да знам
јас сакам се да знам,
јас тебе уште за прва љубов
со ужас дека те заборавам.

Во овој час мој
со сонце ти гонам.

Јас минам дека те заборавам уште една љубов
со привкус и
од немир,
јас те сакам.

Јас минам во срцево
со ужас дека те заборавам.

# 14

Советите нејќам да те спомнам
кога на некој пир си се нашол.
Си станал, велат, во царски дом и
си кренал и ти поздравна чаша.

Си имал тогаш поетска става,
ти трептел гласот, поглед се влажел,
и за славјанска дружба и слава
здравица дури во стих си кажал.

Слушале царски генерали,
со многу лустри домот светел.
А тебе в грло вик те давел,
нешто, до солзи чисто, си сетил.

Јас нејќам тука да те спомнам!
Ти нели в кална ноќ се врати
со празна душа и снагa ломна,
со срам од лага, човек – што пати.

Јас тебе в мрачна те гледам стаја
в приквечер зимна, сива; слепа.
Надвор е бура. Див ветар лае
и некој гробно на врата клепа.

Ти си се свил на тврдо легло,
по сека жилка мраз ти тече,
со сува рака зло те стегло,
офтика гради со нож ти сече.

Од таа немош – плач те стиска
дека си распнат, сам и дробен,
и скршен дозив в гради писка
пред ноќта слепа на прагот гробен.

И што да спомниш сега спрема
оваа проста, јасна мака?
Видело нема, ближен нема
на чело да ти сложи рака.

Далеку твојот роден крај е,
далеку, матно Вардар тече,
остана само спомен таен,
мирис на летна, штуркава вечер.

Но зошто спомен, солзно-трепкав,
пред очи како жар што горат
и споро длабат во мракот лепкав
за малку надеж дури се борат?

О, смете ветрот лански лисја
и никој нема да ги врати.
Зар твојот живот треба исто
по пусти патје пуст да фати!

Та срцето се праша, тажи
во часот суров на судно време:
„Што животот те дари, кажи,
што смртта, кажи, ќе ти земе?”

– Без радост овој живот мина
кон слобода во скршен порив –
мој дален роде, еве гинам
а толку малку, малку сторив.

О зар ќе згасне мојот спомен,
мојата мака и подвиг буен?
Кажете. Сам сум… Викам. Молам.
Зар никој нема да ме чуе?

И оди викот твој низ мрака,
цел век се талка тој вик од очај,
цел век ја гласи твојата мака,
цел век не дели. Но јас го дочув.

ата Москва е тука. Сина
приквечер на улиците слага.
Јас минам кај што и ти си минел,
ме стега некаква тивка тага.

И еве срце ми сака
на твојот гроб да дојдам,
над гробот твој да запрам
во мисли потопат.

о нема кој да ми каже
ти каде мир си нашол,
ти каде сон си заспал
туѓинец непознат.

Ти мајко наша, попусто расна
мажи со ѕвездено чело:
нивната младост в туѓина згасна
и глува смрт им беше делот.

И мрак над споменот нивни се сипали
був над гробот им пискал.
А ноќе дождец есенски липал,
навевал ветрот лисја.

ртов си тука… Сенка без спомен.
Но тебе зар.тој дел те чекал:
да бидеш име во прашен том и
лист пожолтен в библиотека?!

И првиот сум јас што сакам
очи во очи да те сретам.
И прв ме жижна твојата мака
за тебе близок, жив да те сетам.

Ми треба другар… Штом јад ме стиска
и срцево е студен камен,
јас кај да најдам душа блиска
со жизнен да ме стопли пламен?

Кој помош ќе ми даде тогаш,
со таен повик да ме викне,
со очи полни прекор, строгост,
кој до дно срце ќе ми вникне?

О другари, зар од нас секој
во немир ликот не го будел
на оние низ мрачни векој
што носеле на подвиг удел.

А Жинзифов? Во први зори
тој орач беше на пуста нива.
Па живеј таков и во нас гори,
о Жинзифов, ко љубов жива.

А Жинзифов, зар од нас секој
во немир не го будел
на оние низ мрачни векој
што носеле.

А Жинзифов? Во први зори
тој удел
тој орач беше на пуста нива.

Па живеј таков и во нас гори,
о Жинзифов, ко љубов жива.

# 15

На стара Москва улица мирна.
Минам – и минат матно
два сиви реда уморни куќи,
а в небо – кубе темно-златно.

Притивна назад градската бука,
приквечер мрежна се фаќа.
Чудна е таа тишина тука,
времето назад го враќа.

И ми се чини – ова не сега
а пред век станува ова,
и дека тука ќе те сретам
за дружба чудесно нова.

Јас би те познал веднаш, мислам,
по твојот опул мрачен,
по одот брз и литото палто
по ликот сув и мачен.

Јас би те познал и би те запрел
ко земјак стар и добер,
но ти си мрхов одамна веќе,
стемнет во мракот гробен.

минам овде сега
каде што ти си минел,
но нас со црни далги
не дели еден век.

И ете срце ми сака
на твојот гроб да дојдам,
над гробот твој да запрам
во мисли потулен.

Но кој – пат ќе ми каже,
кој ќе ме доведе таму?
Никој…
Сиракот умрел
в туѓина, в матен ден

и згинал споменот негов
и никој не идел веќе
таму каде што заспал
тој – заден мртвенски сон.

По вечер гаснел,
се нова трева расла,
и ноќни пролетни водје
срамниле незнаеи гроб.

што? Зар може смртта стара
тој час на видок да го земе?
IIIтом срце сака и мисла бара,
измами ме, ти црно време!

Мој претходник, те викам денес
јас, што по исти пат се трудам.
Знам – можеш да ме судиш мене,
знам – имам право да те судам.

еве како одглас в душа
збор темничен и слаб се слуша:
„Ти пошто мене ме знаеш,
ти што по толку време
ми носиш од дома глас?
Зар в песна си ме сетил?
Не в песна животот мој е
како што јас го знам.
Едно е поет да бидеш,
друго да жолч те јаде
одошто многу сакаш,
одошто скован си…”

Јас би те познал и би те запрел
одошто скован си…”

еве како одглас в душа
збор темничен и слаб се слуша:

„Ти пошто мене ме знаеш,
ти што по толку време
ми носиш од дома глас?
Зар в песна си ме сетил?
Не в песна животот мој е
како што јас го знам.
Едно е поет да бидеш,
друго да жолч те јаде
одошто многу сакаш,
одошто скован си…”

ненадно единство и единство не е – ова не е песна
што одушевува –
одошто скован си…”

И одат така – ред по редум.

А пак мене
во дворот наш те следат
од поле низ град,
одошто скован си…”

И одат така – ред по редум
и ред по редум
и не е можно.

И пак тие плeќe голи
се кревам горе па брегот в мрак
очукаат.

А дали ќe можеш и тивка песна да зачуеш,
како цвет на гради стиснат,
сон, оти смевнато девојче ќe видиш,
како човечкото во тебе да плаче –
дали ќе можеш?

стина студена, таа штура близост!

Ни сонце таму нема ни темница.

И само безгласен ветер прелетува –
глува изѕемница!

Животе, таков дар не дарувај ме,
само не тишина, само не тишина!
Не тврда немош и скаменување
во глува вишина!

Не тврда немош и скаменување
во глува вишина!

И ако ви кажат песна
јас ќе те сретам.

И ти си истата душа
што ми ветува тогаш
и твојот спомен ќe мине.

Ми треба другар…

Не бој се, мајка ми е…

Не бој се, мајка саноќ ќe те сетам.

В стаја
и ти во тишина
во глува вишина
и ѕвезди и цвеќе.

И ти се губитам пред тебе
со сонце немир позлатен!

О другари, зар од