Autogenerated Poetry by Aco Shopov

# 01

Зар лежиш уште недопеан,
зар очајуваш кога си лежам неподвижен,
зар очајуваш кога ти гори под ѕидините,
понесен и искачен,
и не се такви сите твои зборови?

# 02

Сонцето расте,
а светот го бара,
а дрвото му е закоравено.
Верувај дека сите светлини нe личат.
Ноќта е жолта,
и само телото е чисто.
Светот што го носиш е бела крв.

# 03

Тогаш
живото останува недефинирано.
Но наеднаш сонцето почнува полека
неуморно да ве понесува.
Грлото полека почнува полека стивнува,
и полека вишиние пропаѓа.
Само еден мал дел од зеленилото почнува да пропаѓа.
А еве полека се раѓа,
а есента полека стивнува.
Во есен
кога маглите се накривнуваат
во чистиот воздух,
понесува дождови,
и со ветровите се натрупуваат.
А сето тоа чини
и го витка сонцето
и го натрупува зеленилото.
Од есента пак се раѓа зеленилото.
А есента полека стивнува.
Но евеи есента полека стивнува.
И во есента сето тоа го натрупува зеленилото.

Само еден мал дел од зеленилото има
и ветриштата се отчезнуваат.
Ѕемне… станува и останува зеленилото.
Во есента пак се раѓа зеленилото.
И тогаш сето зеленилото почнува заздравено.
Ѕемне… полека почнува полека да стивнува.

# 04

Дрвото на стрелата се крева и запира.
Туѓот од црниот континент збратимува и збратимува.
Туѓот од црната судбина се крева и крева,
а двете раце стојат,
како црвени острици.
А црвениот бран го пирува светот
како црвени трендафилите.
Телото на стрелата го пирува светот
и животот во него.

# 05

А црвениот трендафил пред мене полека се отвора и полека се проширува.
Околу мене се шири сиот свет.Илјади бели трендафили како ѕвезден тек.
Ги гледам сите синобели од утро до вечер.
Ги слушам синобелите како ѕунат и Црна птица што полетува и се сонча.
Додека ме заплискува тишината на црвената улица, полека се шири
Синиот трендафил што се топи во воздухот.

# 06

Одеднаш ќе слетаат и пепелишта,
како ѕвездени магли и пепелишта
што горештината ги брише границите.
оваа црна божикен цветна убавина ветена на Шара,
што векува и вишини
и го гушнува убавиот
како ѕвезден пламен во градите
и ќе векува и по сонце.

# 07

А ти не се измени ни со прелив мал
на есента божилото.
Само еден ден во годината.
Денот е краток,
местото е мирно.
Само еден твој ден, еден твој ден е краток,
и еден ламтеж од неизвесноста.
Денот е краток,
седам во мракот
и кликнувам на мојот праг.

# 08

А телото мое закоравено спокојство,
и само еден час ме исправи,
и остана во воздухот да лебдее така.
Низ сето тело како да сака да се смири.Се откина од гранката сам, полека и несетено
и од себе се измени во бела пеперуга бела.
Ги заборавив поројните дождови,
ги скрив предметите во моите дланки,
ги заборавив старите.А телото мое закоравено
се измени,
но сето тело како чисто, измиено од црни ветришта и темни дамки
па заѕвонија на сонцето.Од мислите ме сепнува благата октомвриска вeчер,
седам во воздухот како
и приковувам по телото,
и само на телото мое закоравено му се одсликуваше здивот
и сетив дека му се успие со мака и радост.Се откина од гранката сам, полека и несетено
и остана во воздухот да лебдее така.
He ги заборавив поројните дождови
и се раздени.
Во живот бескрајно кикотеше
и од тие црни ветришта и букинка солзи
се откина од телото мое.Се откина од гранката сам, полека и несетено
и остана во воздухот да лебдее така.

# 09

Актерката Мила Кунис изгледа се буди во својата темна, темна соба, заедно со својата ќерка која личи на чудовиште од градот. Мила нема пријатели, но со својот иден партнер Том Круз таа се среќава во мугрите. Сега Мила е во својата темна соба, заедно со својата ќерка. Парот стана многу мирно во градот, и се мина полека. Сега Мила Кунис е во своето гнездо, заедно со својата ќерка. Парот се подготвува за божилак, каде сите се капат. Сега Мила стана пријатели, но со својата ќерка. Парот се подготвува за божилак, каде сите се капат. Мила открива дека не е онаа истата, што го дели со Том Круз, но со неговата ќерка Мила. Tags: џенифер локам Можеби ве интересира? Мила Кунис се буди во својата темна соба, а Том Круз во сина далечина! – Сабота, 03 Јуни 2012 Мила Кунис во својата темна соба, во мугрите! – Сабота, 20 Јуни 2012 Мила Кунис во бикини! – Четврток, 18 Јули 2012 Мила Кунис во својата темна соба, во бикини! – Четврток, 17 Јуни 2012 Мила Кунис во својата темна соба, во својата темна соба, како и секогаш, повторно ја среќава својата ќерка! – Петок, 19 Јуни 2012

# 10

Само здивот на едниот нејзин дел
се насетува како цвет што одлетува.

# 11

А тој ден сите се прикован на земја, и остана во градот да лебдее уште долго.
Пријателе мој, да се откинаш од себеси,
нити да умриш.
А тој ден ништо не беше.
и не се измени ни со прелив на неморалот.
Во ноќта се откина и се откина од себеси.
Беше касно навечер на земја.

Едната ноќ пак не се измени ни со прелив на неморалот.
Низ сиот град и низ улиците не се измени ни со прелив на неморалот.
Но есента е веќе мрачно.
Крвта во градот се разведрува.
местото на она што го гледам беше измачено.

# 12

И почнувам да се спуштам и да се спуштам,
потонувам неуморно на Земјите на моето детство,
и се враќам пак на убавината, а овој пат полека но незадржливо,
па да стигнам полека и полека,
и додека не најдам мир и љубовта моја за Македонија

# 13

Париз пред тебе се отвора благородно како цвет што зрачи.
Париз во него препознав светлини што го озрачуваат и забрзани му го засолнуваат.
Париз пред тебе е бескрајно извезен од најубавите катрени на светот.
Париз пред мене тече ли тече. Тече под сите мостови на Сена.

# 14

Но утредента сето тоа пак се повторува,
измачено од капки на вина и најчиста сончекај
црвениот дел од телото
погодно од раните утрински шумови.

Од врвот на пламенот,
понесен на сеопштата тежина
ко крадец потемнет во темна и непозната ноќ,
помеѓу сите страни
како да затрепереа повторни
и како да замираа некој си тoj крик од телото
што го виткаше.

# 15

Сонцето се ведне и запира и на телото му вели:
„Тргај од мене, време немаме, треба на пат да одиме”.
Сонцето се извишува нагоре, со лице надолу виснато,
а телото останува на планина од тешка болест притиснато.

Сонцето се извишува нагоре, виснато и измиено,
и со лице надолу виснато,
а телото останува на планина од тешка болест притиснато.
Од врвот на планината планина од тешка болест притиснато е телото на поетот.